ΤΕΤΑΡΤΗ 10-1-2018
⇆Ένας άνθρωπος που μέσα από τη σωστή παιδεία μαθαίνει να εφαρμόζει αξίες, ή αλλιώς, "το ανθρωπιστικό ιδεώδες".⇄
Ο ανθρωπισμός παρουσιάστηκε από τον 14ο αι. και μετά. Απέβλεπε στην αναβίωση του αρχαίου κλασικού πνεύματος, για την αρμονική μόρφωση του ανθρώπου κατά τα πρότυπα της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής εποχής.
Η τέλεια προσωπικότητα, αυτοδύναμη και πολύπλευρη, δεν αποστρέφεται τον κόσμο, αλλά αγωνίζεται για την απόκτηση περισσότερων αγαθών πάνω στη γη.
Το τελειότατο πρότυπο, σύμφωνα με τις αρχές της κλασικής εποχής, είναι ο μορφωμένος άνθρωπος.
Στα χρόνια της Αναγέννησης, όπως και στις επόμενες γενιές, ο νέος άνθρωπος, πρέπει να τραφεί με τα κλασικά γράμματα. Στα σχολεία διδάσκονται τα κλασικά γράμματα και οι τέχνες της κλασικής εποχής.
Στην κεντρική Ευρώπη, οι μαθητές έπρεπε να μαθαίνουν δύο γλώσσες για τα ανθρωπιστικά ιδεώδη, τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά.
Κύριοι εκπρόσωποι της ανθρωπιστικής αυτής κίνησης ήταν ο Herder, o Goethe, o Fichte, o Wolff και ο W.von Humboldt.
Το ιδεώδες αυτό παραμένει ως τις μέρες μας, γιατί και σήμερα τα κλασικά γράμματα διδάσκονται και μάλιστα τελευταία, δεν στεκόμαστε μονάχα στη μορφή των κειμένων, αλλά μελετούμε κι άλλες παραμέτρους.
Δίπλα στα θετικά μαθήματα και τις νέες τεχνολογίες, πρέπει να διδασκόμαστε και τα αρχαία γράμματα, γιατί αντλούμε βασικά στοιχεία του πολιτισμού μας και κατανοούμε την νέα ελληνική γλώσσα, ως συνέχεια της αρχαίας.
Τίποτε δε βοηθά περισσότερο σε αυτογνωσία και αυτομόρφωση, όσο η μελέτη και η πραγματική γνώση του ελληνισμού, υποστηρίζει ο Humboldt και συνεχίζει ότι, μονάχα ο ελληνικός λαός εμφανίζει τις ολάκερες, ελεύθερες και θαυμάσια εξελιγμένες προσωπικότητες.
Ο Ι.Κακριδής λέει: «Ο νέος άνθρωπος που μπαίνει στη ζωή, αγνός και αδιάφθορος καθώς είναι, δεν μπορεί παρά να κλείνει στην ψυχή του το μύθο ενός ανθρώπου καλύτερου. Όμως είναι φυσικό να μην έχει τόση αντοχή, όση χρειάζεται, για να κρατήσει τον μύθο αυτό αλώβητο μπροστά στη σκληρότητα της ζωής.
Το πιο μεγάλο στήριγμα τέτοιες ώρες θα του σταθεί η πίστη του αρχαίου Έλληνα στον άνθρωπο. εδώ βρίσκεται η δικαίωση της κλασικής παιδείας. Η κλασική παιδεία δε ζητάει να ασκήσει μια ειδική ικανότητα του ανθρώπου, όπως να πούμε τα μαθηματικά ασκούν το λογικό.
Ο κύριος σκοπός της δεν είναι τουλάχιστο μια τέτοια εξάσκηση. Εκείνο που θέλει είναι να φέρει το νέο σε επαφή με ένα πλήθος ψυχές δυνατές και μεγάλες, και έτσι να του δώσει τη χαρά και την πίστη στον άνθρωπο, κι ακόμα να κρατήσει ζωντανό μπροστά το όραμα ενός μυθικού ανθρώπου, αν είναι η ζωή του νέου αυτού να έχει κάποιο σκοπό και να μην παραδέρνει ακυβέρνητη, χωρίς να ξέρει για πού τραβάει.
Αν η κλασική παιδεία κατορθώσει να δυναμώσει μέσα μας την πίστη και την αγάπη του ανθρώπου, αν βοηθήσει να πλαστούν άνθρωποι που να μπορούν να πουν γι’ αυτούς, όταν πεθάνουν, ότι σ’ όλη τους τη ζωή περ-πάτησαν με δύναμη και πίστη πάνω στο δρόμο που τους φωτίζει το άστρο ενός μύθου.»
Γι’ αυτό ήταν και είναι πολύ χρήσιμο το αρχαίο ελληνικό μορφωτικό ιδεώδες, που χάρη σ’ αυτό αναδείχθηκε ο άνθρωπος ως ανυπέρβλητη αξία. Ένας άνθρωπος που μέσα από τη σωστή παιδεία μαθαίνει να εφαρμόζει αξίες.
Στην εποχή της αναζήτησης της «ωφέλιμης» γνώσης μέσα από ένα σχολείο «διαχείρισης» και ταυτόχρονα ο παραγκωνισμός της ανθρωπιστικής παιδείας, με παράλληλη επικράτηση των υλιστικών αξιών, του ανταγωνισμού, του ατομικού συμφέροντος, του φανατισμού, της έλλειψης ιδανικών, είναι αναγκαία η επαρκής ανθρωπιστική καλλιέργεια του νέου ανθρώπου.
Άννα Παππά δασκάλα-συγγραφέας
Απόσπασμα από το βιβλίο της Άννας Παππά «Μαθαίνοντας πώς να μαθαίνω» Εκδόσεις Φυλάτος
ΠΗΓΗ. thessalonikiartsandculture.gr
Artist: Antonio Mancini (detail)
⇆Ένας άνθρωπος που μέσα από τη σωστή παιδεία μαθαίνει να εφαρμόζει αξίες, ή αλλιώς, "το ανθρωπιστικό ιδεώδες".⇄
Ο ανθρωπισμός παρουσιάστηκε από τον 14ο αι. και μετά. Απέβλεπε στην αναβίωση του αρχαίου κλασικού πνεύματος, για την αρμονική μόρφωση του ανθρώπου κατά τα πρότυπα της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής εποχής.
Η τέλεια προσωπικότητα, αυτοδύναμη και πολύπλευρη, δεν αποστρέφεται τον κόσμο, αλλά αγωνίζεται για την απόκτηση περισσότερων αγαθών πάνω στη γη.
Το τελειότατο πρότυπο, σύμφωνα με τις αρχές της κλασικής εποχής, είναι ο μορφωμένος άνθρωπος.
Στα χρόνια της Αναγέννησης, όπως και στις επόμενες γενιές, ο νέος άνθρωπος, πρέπει να τραφεί με τα κλασικά γράμματα. Στα σχολεία διδάσκονται τα κλασικά γράμματα και οι τέχνες της κλασικής εποχής.
Στην κεντρική Ευρώπη, οι μαθητές έπρεπε να μαθαίνουν δύο γλώσσες για τα ανθρωπιστικά ιδεώδη, τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά.
Κύριοι εκπρόσωποι της ανθρωπιστικής αυτής κίνησης ήταν ο Herder, o Goethe, o Fichte, o Wolff και ο W.von Humboldt.
Το ιδεώδες αυτό παραμένει ως τις μέρες μας, γιατί και σήμερα τα κλασικά γράμματα διδάσκονται και μάλιστα τελευταία, δεν στεκόμαστε μονάχα στη μορφή των κειμένων, αλλά μελετούμε κι άλλες παραμέτρους.
Δίπλα στα θετικά μαθήματα και τις νέες τεχνολογίες, πρέπει να διδασκόμαστε και τα αρχαία γράμματα, γιατί αντλούμε βασικά στοιχεία του πολιτισμού μας και κατανοούμε την νέα ελληνική γλώσσα, ως συνέχεια της αρχαίας.
Τίποτε δε βοηθά περισσότερο σε αυτογνωσία και αυτομόρφωση, όσο η μελέτη και η πραγματική γνώση του ελληνισμού, υποστηρίζει ο Humboldt και συνεχίζει ότι, μονάχα ο ελληνικός λαός εμφανίζει τις ολάκερες, ελεύθερες και θαυμάσια εξελιγμένες προσωπικότητες.
Ο Ι.Κακριδής λέει: «Ο νέος άνθρωπος που μπαίνει στη ζωή, αγνός και αδιάφθορος καθώς είναι, δεν μπορεί παρά να κλείνει στην ψυχή του το μύθο ενός ανθρώπου καλύτερου. Όμως είναι φυσικό να μην έχει τόση αντοχή, όση χρειάζεται, για να κρατήσει τον μύθο αυτό αλώβητο μπροστά στη σκληρότητα της ζωής.
Το πιο μεγάλο στήριγμα τέτοιες ώρες θα του σταθεί η πίστη του αρχαίου Έλληνα στον άνθρωπο. εδώ βρίσκεται η δικαίωση της κλασικής παιδείας. Η κλασική παιδεία δε ζητάει να ασκήσει μια ειδική ικανότητα του ανθρώπου, όπως να πούμε τα μαθηματικά ασκούν το λογικό.
Ο κύριος σκοπός της δεν είναι τουλάχιστο μια τέτοια εξάσκηση. Εκείνο που θέλει είναι να φέρει το νέο σε επαφή με ένα πλήθος ψυχές δυνατές και μεγάλες, και έτσι να του δώσει τη χαρά και την πίστη στον άνθρωπο, κι ακόμα να κρατήσει ζωντανό μπροστά το όραμα ενός μυθικού ανθρώπου, αν είναι η ζωή του νέου αυτού να έχει κάποιο σκοπό και να μην παραδέρνει ακυβέρνητη, χωρίς να ξέρει για πού τραβάει.
Αν η κλασική παιδεία κατορθώσει να δυναμώσει μέσα μας την πίστη και την αγάπη του ανθρώπου, αν βοηθήσει να πλαστούν άνθρωποι που να μπορούν να πουν γι’ αυτούς, όταν πεθάνουν, ότι σ’ όλη τους τη ζωή περ-πάτησαν με δύναμη και πίστη πάνω στο δρόμο που τους φωτίζει το άστρο ενός μύθου.»
Γι’ αυτό ήταν και είναι πολύ χρήσιμο το αρχαίο ελληνικό μορφωτικό ιδεώδες, που χάρη σ’ αυτό αναδείχθηκε ο άνθρωπος ως ανυπέρβλητη αξία. Ένας άνθρωπος που μέσα από τη σωστή παιδεία μαθαίνει να εφαρμόζει αξίες.
Στην εποχή της αναζήτησης της «ωφέλιμης» γνώσης μέσα από ένα σχολείο «διαχείρισης» και ταυτόχρονα ο παραγκωνισμός της ανθρωπιστικής παιδείας, με παράλληλη επικράτηση των υλιστικών αξιών, του ανταγωνισμού, του ατομικού συμφέροντος, του φανατισμού, της έλλειψης ιδανικών, είναι αναγκαία η επαρκής ανθρωπιστική καλλιέργεια του νέου ανθρώπου.
Άννα Παππά δασκάλα-συγγραφέας
Απόσπασμα από το βιβλίο της Άννας Παππά «Μαθαίνοντας πώς να μαθαίνω» Εκδόσεις Φυλάτος
ΠΗΓΗ. thessalonikiartsandculture.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου