ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4-3-2016
Του Νίκου Μπογιόπουλου
Όταν ο Τουσκ, αυτός ο ευγενικός κύριος που ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έλαμψε σε ρόλο «γκαουλάιτερ» κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος και του τρίτου Μνημονίου, λέει ότι «δεν θα επιτρέψουμε η Ελλάδα να μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών», μπορεί να αντιληφθεί κανείς ακόμα κι αν δεν έχει δει τις εικόνες από Ειδομένη μέχρι Καστελόριζο, σε τι έχει – ήδη – μετατραπεί η χώρα μας.
Όταν ο ίδιος ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής παραδέχεται τον κίνδυνο εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας για τα επόμενα 2 με 3 χρόνια, μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας ότι ένας νέος φαύλος κύκλος – δίπλα σε εκείνον των Μνημονίων – ξεκινάει για την πατρίδα μας.
Όταν ο Ρόμπερτ Φίτσο, ο Σλοβένος πρωθυπουργός, δηλώνει ότι «η Ελλάδα παίρνει τη σκυτάλη στην κρίση και τώρα μπορεί να σπάσει το σβέρκο της με το προσφυγική κρίση» προσθέτοντας ότι «είναι η στιγμή που ίσως χρειαστεί η Ελλάδα να θυσιαστεί για το καλό της ΕΕ», αντιλαμβάνεται κανείς τι είδους «μπορντΕΕΛο» είναι αυτό που το εμφανίζουν σαν «ευρωπαϊκή οικογένεια» και για το οποίο μας καλούν να γίνουμε «Ιφιγένειες».
Η κυβέρνηση και όλο το πολιτικό κατεστημένο του ευρωατλαντισμού έχει τεράστιες και ιστορικές ευθύνες για όλα αυτά. Οι οποίες κάθε άλλο παρά κρύβονται πίσω από την «μπούργκα» των «διαβουλεύσεων», των νέων «διαπραγματεύσεων», των τάχα μου «βέτο», των συσκέψεων πολιτικών αρχηγών.
Η Ελλάδα του λαού της, δηλαδή η Ελλάδα του ανθρωπισμού, η Ελλάδα που ξέρει τι θα πει προσφυγιά, δεν πρέπει και δεν μπορεί να μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Απέναντι στις μονομερείς ενέργειες των «εταίρων» και «συμμάχων» της πρέπει να δράσει εξίσου μονομερώς, δηλαδή πατριωτικά και διεθνιστικά.
Μια κυβέρνηση που θα σεβόταν την Ελλάδα του λαού της, θα μετέτρεπε σε πολιτική δύναμη και σε πολιτική δράση την εικόνα των χιλιάδων Ελλήνων που στέκονται εθελοντικά αρωγοί των προσφύγων και που ο ουμανισμός τους ισοδυναμεί με ασπίδα απέναντι στον δηλητηριώδη χαρακτήρα του ρατσισμού και του ναζισμού με τον οποίο τα γνωστά χιτλεροειδή προσπαθούν να μολύνουν τον κοινωνικό υδροφόρο ορίζοντα αυτού του τόπου.
Μια κυβέρνηση που θα σεβόταν την Ελλάδα του λαού της θα διεθνοποιούσε το πρόβλημα χωρίς να προσδοκά κανενός είδους «διαχείρισή του» μέσα από κομπρεμί με τους ευρωκανίβαλους που βομβαρδίζουν τη Συρία, με το ΝΑΤΟ που βομβαρδίζει όλο τον κόσμο, με την Τουρκία που βομβαρδίζει τους Κούρδους.
Εδώ και τώρα, λοιπόν:
Θα πει κανείς ότι ακόμα και αυτά τα στοιχειώδη, τα άμεσα, για να υλοποιηθούν χρειάζεται μια πολιτική που δεν συμβαδίζει με τον «ευρωμονόδρομο». Που δεν υποκλίνεται στο ΝΑΤΟ. Που δεν ψάχνει τις «ποσοστώσεις» του «ευρωπαϊκού ιδεώδους» για να εξωραΐσει το έγκλημα που φέρει τη σφραγίδα της ΕΕ.
Δεν αντιλέγουμε. Το αντίθετο, μάλιστα. Συμφωνούμε. Απόλυτα.
ΠΗΓΗ. enikos.gr
Του Νίκου Μπογιόπουλου Όταν ο Τουσκ, αυτός ο ευγενικός κύριος που ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έλαμψε σε ρόλο «γκαουλάιτερ» κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος και του τρίτου Μνημονίου, λέει ότι «δεν θα επιτρέψουμε η Ελλάδα να μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών», μπορεί να αντιληφθεί κανείς ακόμα κι αν δεν έχει δει τις εικόνες από Ειδομένη μέχρι Καστελόριζο, σε τι έχει – ήδη – μετατραπεί η χώρα μας.
Όταν ο ίδιος ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής παραδέχεται τον κίνδυνο εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας για τα επόμενα 2 με 3 χρόνια, μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας ότι ένας νέος φαύλος κύκλος – δίπλα σε εκείνον των Μνημονίων – ξεκινάει για την πατρίδα μας.
Όταν ο Ρόμπερτ Φίτσο, ο Σλοβένος πρωθυπουργός, δηλώνει ότι «η Ελλάδα παίρνει τη σκυτάλη στην κρίση και τώρα μπορεί να σπάσει το σβέρκο της με το προσφυγική κρίση» προσθέτοντας ότι «είναι η στιγμή που ίσως χρειαστεί η Ελλάδα να θυσιαστεί για το καλό της ΕΕ», αντιλαμβάνεται κανείς τι είδους «μπορντΕΕΛο» είναι αυτό που το εμφανίζουν σαν «ευρωπαϊκή οικογένεια» και για το οποίο μας καλούν να γίνουμε «Ιφιγένειες».
Η κυβέρνηση και όλο το πολιτικό κατεστημένο του ευρωατλαντισμού έχει τεράστιες και ιστορικές ευθύνες για όλα αυτά. Οι οποίες κάθε άλλο παρά κρύβονται πίσω από την «μπούργκα» των «διαβουλεύσεων», των νέων «διαπραγματεύσεων», των τάχα μου «βέτο», των συσκέψεων πολιτικών αρχηγών.
Η Ελλάδα του λαού της, δηλαδή η Ελλάδα του ανθρωπισμού, η Ελλάδα που ξέρει τι θα πει προσφυγιά, δεν πρέπει και δεν μπορεί να μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Απέναντι στις μονομερείς ενέργειες των «εταίρων» και «συμμάχων» της πρέπει να δράσει εξίσου μονομερώς, δηλαδή πατριωτικά και διεθνιστικά.
Μια κυβέρνηση που θα σεβόταν την Ελλάδα του λαού της, θα μετέτρεπε σε πολιτική δύναμη και σε πολιτική δράση την εικόνα των χιλιάδων Ελλήνων που στέκονται εθελοντικά αρωγοί των προσφύγων και που ο ουμανισμός τους ισοδυναμεί με ασπίδα απέναντι στον δηλητηριώδη χαρακτήρα του ρατσισμού και του ναζισμού με τον οποίο τα γνωστά χιτλεροειδή προσπαθούν να μολύνουν τον κοινωνικό υδροφόρο ορίζοντα αυτού του τόπου.
Μια κυβέρνηση που θα σεβόταν την Ελλάδα του λαού της θα διεθνοποιούσε το πρόβλημα χωρίς να προσδοκά κανενός είδους «διαχείρισή του» μέσα από κομπρεμί με τους ευρωκανίβαλους που βομβαρδίζουν τη Συρία, με το ΝΑΤΟ που βομβαρδίζει όλο τον κόσμο, με την Τουρκία που βομβαρδίζει τους Κούρδους.
Εδώ και τώρα, λοιπόν:
- Εκστρατεία για την εφαρμογή της Διακήρυξη του 1951 του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και του Πρωτοκόλλου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ του 1967 που καθορίζει ότι ο πρόσφυγας δικαιούται αμέσως ένα ειδικό διαβατήριο, το διαβατήριο «Nansen», με το οποίο έχει το δικαίωμα να ταξιδέψει ελεύθερα και νόμιμα σε κάθε μια από τις 116 χώρες παγκοσμίως που έχουν υπογράψει την Διακήρυξη, με τον ΟΗΕ – όπως ακριβώς αναφέρεται στα κιτάπια του - να είναι εκείνος που θέτει υπό την αιγίδα και την απόλυτη προστασία του τους πρόσφυγες, συμπεριλαμβανομένης της ταυτοποίησης και της μετακίνησής του.
- Στο πλαίσιο αυτό διεκδίκηση για εξασφάλιση μέσων από ΟΗΕ και ΕΕ με ταυτόχρονη διάθεση των υπαρχόντων ελληνικών μέσων, για ασφαλή και απευθείας μεταφορά των προσφύγων στις χώρες τελικού προορισμού τους.
- Απόδοση ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος - μέλος της ΕΕ, με ανυπακοή στη Σένγκεν και τον Κανονισμό του Δουβλίνου.
- Άρνηση μετατροπής της χώρας σε καταυλισμό από απέραντα και διαρκή «hot spots», γιατί όχι μόνο δεν αποτελούν «κέντρα φιλοξενίας», αλλά κέντρα διαλογής για μετεγκατάσταση ενός μηδαμινού αριθμού προσφύγων, εκείνων που θα κριθούν χρήσιμοι ως φτηνό και αξιοποιήσιμο εργατικό προσωπικό για τα μονοπώλια κρατών - μελών της ΕΕ που θα τους επιλέξουν.
- Δημιουργία αξιοπρεπών, ανοιχτών και δημόσιων χώρων υποδοχής και – πραγματικά – προσωρινής φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων, που θα λειτουργούν με ευθύνη του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής όπου θα παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα, σίτιση, στέγαση, διερμηνεία και νομική αρωγή, με ιδιαίτερη φροντίδα σε ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, σε μητέρες και παιδιά, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.
- Απαγόρευση συμμετοχής στη διάσωση, την υποδοχή, την περίθαλψη, την φιλοξενία, την μεταφορά προσφύγων και μεταναστών και της παρουσίας τους στα κέντρα προσωρινής φιλοξενίας των ΜΚΟ που μετατρέπουν όλη αυτή την αλυσίδα σε επικερδή μπίζνα.
- Παραχώρηση ασύλου ή προσωρινού ανθρωπιστικού καθεστώτος στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικού πολέμου, κατοχής ή εμφυλίων.
- Εκδίωξη του ΝΑΤΟ, της Frontex και κάθε άλλου ευρωατλαντικού μηχανισμού από τη «φύλαξη» των συνόρων δεδομένης της δράσης τους όχι ως αποτροπέων αλλά ως τροχονόμων του δουλεμπορίου και του γκριζαρίσματος του Αιγαίου.
Θα πει κανείς ότι ακόμα και αυτά τα στοιχειώδη, τα άμεσα, για να υλοποιηθούν χρειάζεται μια πολιτική που δεν συμβαδίζει με τον «ευρωμονόδρομο». Που δεν υποκλίνεται στο ΝΑΤΟ. Που δεν ψάχνει τις «ποσοστώσεις» του «ευρωπαϊκού ιδεώδους» για να εξωραΐσει το έγκλημα που φέρει τη σφραγίδα της ΕΕ.
Δεν αντιλέγουμε. Το αντίθετο, μάλιστα. Συμφωνούμε. Απόλυτα.
ΠΗΓΗ. enikos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου