ΠΕΜΠΤΗ 18-6-2015
Βιομηχανικές μονάδες, αγροτικές καλλιέργειες, αρχαιολογικοί χώροι, σκουπιδότοποι και οικισμοί, όλα το ένα δίπλα στο άλλο.
Δύο φορές μέσα σε διάστημα ενός μήνα βρέθηκε στην επικαιρότητα η περιοχή του Θριάσιου Πεδίου. Το φονικό για τέσσερις εργάτες «ατύχημα» στις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, στις 8 Μάη, έφερε με τραγικό τρόπο στο προσκήνιο τον κίνδυνο που συνεπάγεται η έκθεση εργαζομένων και κατοίκων στην πιθανότητα ενός βιομηχανικού ατυχήματος.
Δεν πρόλαβε να περάσει ένας μήνας και η πυρκαγιά σε εταιρεία ανακύκλωσης, που ξέσπασε στις 6 Ιούνη επίσης στον Ασπρόπυργο, υπενθύμισε, με το τοξικό νέφος που προκάλεσε, ότι η άναρχη και ανεξέλεγκτη δράση των επιχειρήσεων στην περιοχή απειλεί τη δημόσια υγεία του λαού σε όλο το Λεκανοπέδιο.
Ο κορεσμός του Θριάσιου Πεδίου, με εκατοντάδες ρυπογόνες μονάδες βαριάς βιομηχανίας να λειτουργούν στα όριά του (υπολογίζονται σε 7.000 - 10.000), είναι ορατός ακόμα και στο πιο άπειρο μάτι. Μαρτυρά τους κινδύνους στους οποίους εκθέτει τη δημόσια υγεία, το περιβάλλον της Αττικής, τη ζωή και την ασφάλεια των κατοίκων της περιοχής αλλά και όλου του Λεκανοπεδίου, η άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη.
Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από την Αθήνα, το Θριάσιο συγκεντρώνει μεγάλο μέρος της βαριάς βιομηχανίας της χώρας.
Εκεί λειτουργούν εργοστάσια τσιμέντου (ΤΙΤΑΝ, ΧΑΛΥΨ), χαλυβουργίες («Χαλυβουργία Ελλάδος», «Χαλυβουργική»), δύο μεγάλα ναυπηγεία, δύο μονάδες των διυλιστηρίων των ΕΛΠΕ και άλλες επιχειρήσεις στον κλάδο της Ενέργειας («Coral Gas», «Πετρογκάζ»), εταιρείες ανακύκλωσης και «σκραπατζίδικα», επιχειρήσεις του κλάδου του Μετάλλου, εργοστάσια χημικής βιομηχανίας (ΒΙΒΕΧΡΩΜ, ΒΙΤΕΞ, ΒΕΡΝΙΛΑΚ και άλλες), εργοστάσια και αποθήκες τροφίμων, αναρίθμητες εταιρείες logistics.
Καλπάζουσα «ανάπτυξη» με θύμα το λαό
Η βιομηχανική ανάπτυξη της περιοχής ξεκινά από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Ανάμεσα στις πρώτες επιχειρήσεις ήταν τα οινοπνευματοποιεία «Βότρυς» και «Κρόνος», αλλά και η τσιμεντοβιομηχανία «Τιτάν».
Η αύξηση του πληθυσμού γίνεται με ρυθμό γρήγορο, τον οποίο επιταχύνει η ανάγκη για εργατικά χέρια. «Οι 2.370 κάτοικοι του 1907 γίνονται 4.400 το 1922 και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή προστίθενται 2.000 περίπου πρόσφυγες», αναφέρει χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα του ο Δήμος Ελευσίνας.
Η μαζική εγκατάσταση βιομηχανιών συνεχίζεται τις δεκαετίες του '50 και του '60, μεταξύ αυτών και των «Διυλιστηρίων Ασπροπύργου», ενώ το 1973 προστίθεται η «Πετρόλα», που σήμερα ανήκει επίσης στον όμιλο ΕΛΠΕ.
Τα τελευταία χρόνια, τη σκυτάλη έχουν πάρει οι επιχειρήσεις της εφοδιαστικής αλυσίδας που ξεφυτρώνουν διαρκώς, με ορισμένες να ξεπερνούν σε έκταση τους γειτονικούς σε αυτές συνοικισμούς.
Βιομηχανικές ζώνες και οικιστικός ιστός, που μπλέκονται το ένα με το άλλο, βιομηχανικές μονάδες που καταλαμβάνουν εκατοντάδες στρέμματα και εκτείνονται μέχρι την παραλία, αγροτικές καλλιέργειες που πλαισιώνονται από ρυπογόνα εργοστάσια, επενδύσεις σε νέες εγκαταστάσεις και παράλληλα έλλειψη βασικών και απαραίτητων υποδομών για τους κατοίκους, αρχαιολογικός χώρος που «συνορεύει» με τσιμινιέρες...
Αυτά περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το τοπίο που έχουν διαμορφώσει ο ανταγωνισμός των επιχειρηματικών ομίλων, η ανάπτυξη με γνώμονα το κέρδος, που έχει μετατρέψει τις πόλεις της Ελευσίνας, του Ασπρόπυργου και της Μάνδρας σε χώρο «υποδοχής» όλων των ρυπογόνων δραστηριοτήτων της Αττικής, σε αποθήκη αποβλήτων, αλλά και σε περιοχή εκτεθειμένη στον κίνδυνο ενός βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Βιομηχανικές μονάδες, αγροτικές καλλιέργειες, αρχαιολογικοί χώροι, σκουπιδότοποι και οικισμοί, όλα το ένα δίπλα στο άλλο.
Δύο φορές μέσα σε διάστημα ενός μήνα βρέθηκε στην επικαιρότητα η περιοχή του Θριάσιου Πεδίου. Το φονικό για τέσσερις εργάτες «ατύχημα» στις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, στις 8 Μάη, έφερε με τραγικό τρόπο στο προσκήνιο τον κίνδυνο που συνεπάγεται η έκθεση εργαζομένων και κατοίκων στην πιθανότητα ενός βιομηχανικού ατυχήματος.
Δεν πρόλαβε να περάσει ένας μήνας και η πυρκαγιά σε εταιρεία ανακύκλωσης, που ξέσπασε στις 6 Ιούνη επίσης στον Ασπρόπυργο, υπενθύμισε, με το τοξικό νέφος που προκάλεσε, ότι η άναρχη και ανεξέλεγκτη δράση των επιχειρήσεων στην περιοχή απειλεί τη δημόσια υγεία του λαού σε όλο το Λεκανοπέδιο.
Ο κορεσμός του Θριάσιου Πεδίου, με εκατοντάδες ρυπογόνες μονάδες βαριάς βιομηχανίας να λειτουργούν στα όριά του (υπολογίζονται σε 7.000 - 10.000), είναι ορατός ακόμα και στο πιο άπειρο μάτι. Μαρτυρά τους κινδύνους στους οποίους εκθέτει τη δημόσια υγεία, το περιβάλλον της Αττικής, τη ζωή και την ασφάλεια των κατοίκων της περιοχής αλλά και όλου του Λεκανοπεδίου, η άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη.
Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από την Αθήνα, το Θριάσιο συγκεντρώνει μεγάλο μέρος της βαριάς βιομηχανίας της χώρας.
Εκεί λειτουργούν εργοστάσια τσιμέντου (ΤΙΤΑΝ, ΧΑΛΥΨ), χαλυβουργίες («Χαλυβουργία Ελλάδος», «Χαλυβουργική»), δύο μεγάλα ναυπηγεία, δύο μονάδες των διυλιστηρίων των ΕΛΠΕ και άλλες επιχειρήσεις στον κλάδο της Ενέργειας («Coral Gas», «Πετρογκάζ»), εταιρείες ανακύκλωσης και «σκραπατζίδικα», επιχειρήσεις του κλάδου του Μετάλλου, εργοστάσια χημικής βιομηχανίας (ΒΙΒΕΧΡΩΜ, ΒΙΤΕΞ, ΒΕΡΝΙΛΑΚ και άλλες), εργοστάσια και αποθήκες τροφίμων, αναρίθμητες εταιρείες logistics.
Καλπάζουσα «ανάπτυξη» με θύμα το λαό
Η βιομηχανική ανάπτυξη της περιοχής ξεκινά από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Ανάμεσα στις πρώτες επιχειρήσεις ήταν τα οινοπνευματοποιεία «Βότρυς» και «Κρόνος», αλλά και η τσιμεντοβιομηχανία «Τιτάν».
Η αύξηση του πληθυσμού γίνεται με ρυθμό γρήγορο, τον οποίο επιταχύνει η ανάγκη για εργατικά χέρια. «Οι 2.370 κάτοικοι του 1907 γίνονται 4.400 το 1922 και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή προστίθενται 2.000 περίπου πρόσφυγες», αναφέρει χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα του ο Δήμος Ελευσίνας.
Η μαζική εγκατάσταση βιομηχανιών συνεχίζεται τις δεκαετίες του '50 και του '60, μεταξύ αυτών και των «Διυλιστηρίων Ασπροπύργου», ενώ το 1973 προστίθεται η «Πετρόλα», που σήμερα ανήκει επίσης στον όμιλο ΕΛΠΕ.
Τα τελευταία χρόνια, τη σκυτάλη έχουν πάρει οι επιχειρήσεις της εφοδιαστικής αλυσίδας που ξεφυτρώνουν διαρκώς, με ορισμένες να ξεπερνούν σε έκταση τους γειτονικούς σε αυτές συνοικισμούς.
Βιομηχανικές ζώνες και οικιστικός ιστός, που μπλέκονται το ένα με το άλλο, βιομηχανικές μονάδες που καταλαμβάνουν εκατοντάδες στρέμματα και εκτείνονται μέχρι την παραλία, αγροτικές καλλιέργειες που πλαισιώνονται από ρυπογόνα εργοστάσια, επενδύσεις σε νέες εγκαταστάσεις και παράλληλα έλλειψη βασικών και απαραίτητων υποδομών για τους κατοίκους, αρχαιολογικός χώρος που «συνορεύει» με τσιμινιέρες...
Αυτά περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το τοπίο που έχουν διαμορφώσει ο ανταγωνισμός των επιχειρηματικών ομίλων, η ανάπτυξη με γνώμονα το κέρδος, που έχει μετατρέψει τις πόλεις της Ελευσίνας, του Ασπρόπυργου και της Μάνδρας σε χώρο «υποδοχής» όλων των ρυπογόνων δραστηριοτήτων της Αττικής, σε αποθήκη αποβλήτων, αλλά και σε περιοχή εκτεθειμένη στον κίνδυνο ενός βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου