«Ευθύνη»

 

 «Εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι». Αυτό θυμίζει το προπαγανδιστικό κρεσέντο με γενικό τίτλο «ατομική ευθύνη», που ξεκίνησε πριν καλά καλά σβήσει η φωτιά στην Ανατολική Αττική. 

Η πρόληψη; 

Δεν είναι που οι κυβερνήσεις δίνουν 0,04% του προϋπολογισμού στη δασοπυρόσβεση, περίπου όσο... μισό φτερό ενός F-35, ούτε οι ελλείψεις στα δασαρχεία, η αποσύνδεση από την πυρόσβεση και όλα τα άλλα, αλλά οι «ασυνείδητοι» κάτοικοι που πετάνε όπου βρουν τα ξερόκλαδα και τα μπάζα τους κι από πάνω δεν δέχονται να τους χαρατσώνουν ξανά οι δήμοι για την αποκομιδή. 

Η καταστολή; 

«Δεν υπάρχει ένα πυροσβεστικό για κάθε σπίτι», και γι' αυτό ας συνηθίσει ο λαός στην ιδέα ότι μόλις πιάνει φωτιά θα καίγεται το βιος του ή ότι θα πρέπει να ξαναπληρώνει διπλά και τρίδιπλα για ατομικά συστήματα πυρόσβεσης και στην πορεία και για ιδιωτική πυρόσβεση. 

Η αποκατάσταση; 

Δεν είναι ο κρατικός προϋπολογισμός για τα μούτρα των καμένων που «έχτιζαν» όπου έβρισκαν, και γι' αυτό πρέπει να γίνει υποχρεωτική η ασφάλιση των σπιτιών για πυρκαγιά, να πέσει και κανένα χρήμα παραπάνω στις ιδιωτικές ασφαλιστικές. Οσο πιο πολύ και πιο ξεδιάντροπα σκούζουν όμως, τόσο αποκαλύπτεται και η αλήθεια, ότι δηλαδή η «ατομική ευθύνη» για την οποία μιλάνε δεν είναι η λύση, αλλά κρίκος της πολιτικής τους που έχει φέρει τον λαό εδώ, της πολιτικής που έχει στην καρδιά της το κέρδος και όσα προκύπτουν από αυτό: 

Η εμπορευματοποίηση της γης, η άναρχη δόμηση με κριτήριο το κέρδος, αυτή η ίδια που δημιούργησε τις «μπαρουταποθήκες» των μεικτών ζωνών για τις οποίες καμώνονται ότι δεν ξέρουν τίποτα όσοι κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια, μαζί και οι εργολάβοι, οι οικοπεδούχοι και οι λοιποί, της υποβάθμισης και εμπορευματοποίησης κρίσιμων υπηρεσιών για την προστασία του περιβάλλοντος και της ζωής του λαού. Ε, λοιπόν, ευθύνη κάθε εργαζόμενου είναι να παλέψει ενάντια σε αυτήν τη βάρβαρη πολιτική.

 

ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ