Γιώργος Φούντας (3 Ιουνίου 1924 Μαυρολιθάρι Φωκίδας - 28 Νοεμβρίου 2010) - Ενα αυθεντικά λαϊκό ίνδαλμα και σπουδαίος ηθοποιός

Σαν σήμερα στις 28 Νοεμβρίου του 2010, έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός Γιώργος Φούντας, ο οποίος διακρίθηκε ιδιαίτερα στον κινηματογράφο. 

Έπαιξε σε περισσότερες από 50 ταινίες και δημιούργησε τον δικό του κινηματογραφικό τύπο, του δυναμικού, παραδοσιακού, αλλά και με ευαισθησίες άνδρα. 

Η ατάκα του προς τη συμπρωταγωνίστριά του Μελίνα Μερκούρη «Φύγε, Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!» («Στέλλα») παραμένει αξέχαστη.

Για τους κινηματογραφόφιλους υπήρξε ένα αυθεντικά λαϊκό ίνδαλμα

Ο Γιώργος Φούντας δεν ήταν ωραίος -με την έννοια του ζεν πρεμιέ αλλά ήταν αρρενωπός και διακρίθηκε όχι μόνο για τον τρόπο που έπαιζε, αλλά και για τον τρόπο που αγκάλιαζε και φιλούσε τις συμπρωταγωνίστριές του στην οθόνη, κάτι που τον είχε καταστήσει αυθεντικό σύμβολο του σεξ και ένα δυναμικό, παραδοσιακό, αλλά και με ευαισθησίες αρσενικό.

Ο Γιώργος Φούντας είχε το μεγάλο χάρισμα να κερδίζει τον θεατή, να ταυτίζεται με τις αγωνίες του, τους καθημερινούς αγώνες του, την καλοσύνη. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ο σημαντικός ηθοποιός κέρδισε την εκτίμηση και το χειροκρότημα ακόμη και στους κόντρα ρόλους, σε ταινίες που υποδύεται τον «κακό» της ιστορίας, χωρίς παράλληλα, να χάνει και αυτή την πολύτιμη σχέση αγάπης και στενής σχέσης με το λαϊκό αίσθημα.

 
Είναι ο Μίλτος, ο ποδοσφαιριστής που ζει για το σήμερα, στην περίφημη «Στέλλα», ο «Ψαρόγιαννος», ο ήρωας της «Μαγικής Πόλης», αλλά και ο σκληρός νταβατζής στα «Κόκκινα Φανάρια. Πάντα άψογος θα μεταφέρει τον ηλεκτρισμό, αυτό το νεύρο που διαθέτει εκ φύσεως, θα δώσει ψυχή και αναπνοή στους χαρακτήρες και θα τους κάνει αλησμόνητους.

Τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα

Ο Γιώργος Φούντας γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου 1924 στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας. Μικρός, ήρθε με την πολυμελή οικογένειά του στην Αθήνα κι έζησε στη Ριζούπολη. Τελειώνοντας το Δημοτικό άρχισε να εργάζεται στο γαλατάδικο του πατέρα του στου Ψυρρή, αλωνίζοντας μ’ ένα ποδήλατο την Αθήνα. Φοιτά σε νυχτερινό σχολείο, παίζει μποξ και ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ, αν και αργότερα θα γίνει γνωστός ως οπαδός του Παναθηναϊκού.

Ο κινηματογράφος πάντα τον γοήτευε και όταν του δόθηκε η ευκαιρία έλαβε μέρος στα δοκιμαστικά της ταινίας του Γιώργου Τζαβέλλα «Χειροκροτήματα» (1943). Κέρδισε ένα μικρό ρόλο, παίρνοντας το βάπτισμα του πυρός στη μεγάλη οθόνη. Στη συνέχεια σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δάσκαλο τον κορυφαίο Έλληνα ηθοποιό Αιμίλιο Βεάκη.

Φαντάρος πραγματοποιεί την πρώτη του θεατρική εμφάνιση στο θέατρο «Περοκέ», με το «Νυφιάτικο τραγούδι» του Νότη Περγιάλη. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον θίασο Μουσούρη και τον θίασο της Κατερίνας. 

Αρχές του 1951 συναντά τον Φίνο και παίζει στη «Νεκρή Πολιτεία» του Φρίξου Ηλιάδη, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών κι έκανε γνωστή στο διεθνές κοινό την πρωταγωνίστρια της Ειρήνη Παππά.

 

Η Στέλλα και η μεγάλη επιτυχία

Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο εμβληματικό νεορεαλιστικό δράμα του Γρηγόρη Γρηγορίου «Πικρό ψωμί» και το 1954 πρωταγωνιστεί στη «Μαγική Πόλη» του Νίκου Κούνδουρου, όπου γίνεται ευρύτερα γνωστός.

Σταθμό στην καριέρα του αποτελεί το ερωτικό δράμα του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα» (1955). Η ατάκα «Φύγε, Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!», που εκστόμισε στη συμπρωταγωνίστριά του Μελίνα Μερκούρη παραμένει κλασική.

Η ταινία κέρδισε τη «Χρυσή Σφαίρα» καλύτερης ξένης ταινίας και ο Γιώργος Φούντας αρχίζει να γίνεται γνωστός και στο εξωτερικό. Ο κινηματογράφος, τώρα, αποτελεί την πρώτη του προτεραιότητα. Αφήνει το θέατρο, στο οποίο θα επιστρέψει χρόνια αργότερα.

Παραλίγο Τζέιμς Μποντ

Το 1956 θα συμμετάσχει στο αξιομνημόνευτο φιλμ του Βασίλη Γεωργιάδη «Οι Άσοι των Γηπέδων» και στο «Κορίτσι με τα Μαύρα» και πάλι του Κακογιάννη, ενώ το 1960 συναντιέται εκ νέου με τη Μελίνα Μερκούρη στην ταινία του Ζιλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή».

Ο Γιώργος Φούντας, έχοντας στο ενεργητικό του και τη «Στέλλα», θα αρχίσει να δέχεται προτάσεις από το εξωτερικό. 

Μάλιστα θα του προτείνουν και τον ρόλο του Τζέιμς Μποντ, όταν οι παραγωγοί δοκίμαζαν ηθοποιούς, μετά την αποχώρηση του Σον Κόνερι. Θα φτάσει πολύ κοντά στο να είναι ο νέος 007, αλλά τα αγγλικά στάθηκαν εμπόδιο, καθώς είπε στους παραγωγούς ότι δεν θα προλάβαινε να τα μάθει μέσα σε λίγους μήνες. 

Πραγματικά άγνωστο τι θα σήμαινε για τον ελληνικό κινηματογράφο και τον ίδιο αν προχωρούσε η συνεργασία για τον Τζέιμς Μποντ,

Τα «Κόκκινα Φανάρια» και η γνωριμία του με τη Χρυσούλα Ζώκα

Ξεχωριστή χρονιά ήταν το 1963, όταν τα «Κόκκινα Φανάρια» του Βασίλη Γεωργιάδη φτάνουν ένα βήμα πριν από το Όσκαρ Ξένης Ταινίας (το χάνουν από το «Οκτώμισι» του Φελίνι). Τον ίδιο χρόνο γνωρίζει τη λυγερόκορμη χορεύτρια Χρυσούλα Ζώκα (1931-2015). Την ερωτεύεται κεραυνοβόλα και την παντρεύεται σε δεύτερο γάμο. 

Ο γιος του Πάνος έρχεται να συμπληρώσει την ευτυχία τους. Είχε αποκτήσει δύο ακόμη παιδιά από τον πρώτο του γάμο.

Το 1997 ολοκλήρωσε την κινηματογραφική του καριέρα, συμμετέχοντας στο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ της Βίκυ Πεζίρη «Οι Λεβέντες της Θάλασσας» για τους σφουγγαράδες της Καλύμνου. 

Στην κινηματογραφική του διαδρομή, που ξεπέρασε τον μισό αιώνα, ο Γιώργος Φούντας τιμήθηκε δύο φορές με το βραβείο α’ ανδρικού ρόλου του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στις ταινίες «Με τη Λάμψη στα Μάτια» (1966) και «Πυρετός στην Άσφαλτο» (1967).

Το 1973 έκανε το τηλεοπτικό ντεμπούτο με τη σειρά «Κατοχή», που ήταν η πρώτη διεθνής συμπαραγωγή της ελληνικής τηλεόρασης. Τα επόμενα χρόνια πρωταγωνίστησε σε δύο τηλεοπτικές σειρές («Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Γαλήνη»), που προβλήθηκαν από τη δημόσια τηλεόραση και άφησαν εποχή.

Ο Γιώργος Φούντας πέθανε στις 28 Νοεμβρίου 2010, σε ηλικία 86 ετών. Την τελευταία δεκαετία της ζωής του έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Φιλμογραφία

Χειροκροτήματα (1944)
Καταδρομή στο Αιγαίον (1946)
Νεκρή πολιτεία (1951)
Πικρό ψωμί (1951)
Μαύρη γη (1952)
Ανοιχτή θάλασσα (1954)
Γυναίκες δίχως άντρες (1954)
Ο άνεμος του μίσους (1954)
Το κορίτσι της γειτονιάς (1954)
Μαγική πόλις (1954)
Στέλλα (1955)
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955)
Άσσοι του γηπέδου (1956)
Το κορίτσι με τα μαύρα (1956)
Γαλήνη (1958)
Γερακίνα (1958)
Η λίμνη των πόθων (1958)
Μόνο για μια νύχτα (1958)
Η ζαβολιάρα (1960)
Αν ήξερες παιδί μου (1960)
Αντίο ζωή (1960)
Η αυγή του θριάμβου (1960)
Λύτρωσε με αγάπη μου (1960)
Πόθοι στα στάχυα (1960)
Ποτέ την Κυριακή (1960)
Η κατάρα της μάνας (1961)
Η μεγάλη θυσία (1962)
Προδομένη αγάπη (1962)
Πολιορκία (1962)
Ζήλεια (1963)
Κάθαρμα (1963)
Τα κόκκινα φανάρια (1963)
Αλέξης Ζορμπάς (1964)
Ανεμοστρόβιλος (1964)
Κραυγή (1964)
Ο κράχτης (1964)
Το κορίτσι της Κυριακής (1964)
Ο επαναστάτης (1965)
Με τη λάμψη στα μάτια (1966)
Ο Ψαρόγιαννος (1966)
Οι στιγματισμένοι (1966)
Ο ανακατωσούρας (1967)
Πυρετός στην άσφαλτο (1967)
Τρούμπα '67 (1967)
Πολύ αργά για δάκρυα (1968)
Η λεωφόρος της προδοσίας (1969)
Ο αντάρτης του βάλτου (1969)
Ο πρόσφυγας (1969)
Ο μεγάλος ένοχος (1970)
Έξοδος κινδύνου (1980)
Δεκαεπτά σφαίρες για έναν άγγελο (1981)
Το κορίτσι της Μάνης (1986)
Λεβέντες της θάλασσας (1997)

Τηλεοπτικές σειρές

Κατοχή (1973, ΥΕΝΕΔ)
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975, ΕΙΡΤ)
Γαλήνη (1976, ΕΡΤ)
Έξοδος κινδύνου (1978, ΕΡΤ)
Η κούρσα του θανάτου (1982, ΕΡΤ)
Στον αργαλειό του φεγγαριού (1985, ΕΡΤ2)
Γόβα στιλέτο (1993, ΑΝΤ1)

 

ΠΗΓΗ. zougla.gr