Πρέβεζα - Ένα νησί στη… στεριά

Στο νοτιότερο σημείο της Ηπείρου, βρέχεται από τον Αμβρακικό Κόλπο και το Ιόνιο Πέλαγος το λιμάνι της Πρέβεζας. Μία πόλη που σημαδεύτηκε από τον, ίσως πιο, σύντομο κάτοικο που είχε ποτέ, τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη. 

Έμεινε στην οδό Δαρδανελίων μόνο για 32 μέρες, πριν αποφασίσει να βάλει τέλος στη ζωή του τον Ιούλιο του 1928, αφήνοντας πίσω του αριστουργήματα, τιτλοφορώντας ένα από τα τελευταία με το ίδιο το όνομα της περιοχής, «Πρέβεζα». 

Ο περισσότερος κόσμος μπορεί να γνωρίζει την περιοχή ως την τελευταία κατοικία του μεγάλου ποιητή, αλλά υπάρχουν ακόμη περισσότερα πράγματα που αξίζει να γνωρίζουμε για αυτή. 

 Η Πρέβεζα στην πραγματικότητα είναι ένα νησί… στη στεριά ή έστω δεν απέχει και πολύ από αυτή την περιγραφή. Παραπάνω από τέσσερις ώρες μακριά από την Αθήνα, βρίσκεται χτισμένη ακριβώς στη γωνία που ο Αμβρακικός Κόλπος συναντάει το Ιόνιο Πέλαγο με τα μπαλκόνια της να βλέπουν στο Άκτιο. 

Δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη από πού προέρχεται η ονομασία της. Άλλοι ισχυρίζονται πως είναι παράγωγο της σλαβικής λέξης prěvozъ (πέρασμα), άλλοι πως έχει ρίζες στην αλβανική διάλεκτο ενώ η τελευταία εκδοχή με τη λέξη «prevesione» έρχεται από την Ιταλία και σημαίνει «προμήθεια». 

Ήταν αναπόφευκτο να διεκδικήσουν τόσες γλώσσες το όνομά της με μία τόσο μακριά ιστορία πίσω της. Τρεις μέρες δεν είναι αρκετές για να ανακαλύψει κάποιος τις ομορφιές που κρύβει. 

Όπου και να κοιτάξεις βλέπεις μνήμες του παρελθόντος, στα λιθόστρωτα μονοπάτια της, τα νεοκλασικά της, τα χαμηλοτάβανα σπίτια, την αρχιτεκτονική της που «κλέβει» οθωμανικά και βενετσιάνικα στοιχεία και τα «παντρεύει» σε εικόνες που μας παρασύρουν να ερωτευτούμε τη φθινοπωρινή θλίψη της. 

Με τρία κάστρα, αυτό του Αγίου Ανδρέα που είναι και το μεγαλύτερο στην περιοχή, το Κάστρο του Παντοκράτορα και το κάστρο του Αγίου Γεωργίου η αρχοντιά της δεν κρύβεται. 

 Ο κεντρικός δρόμος «Εθνικής Αντιστάσεως» ξεκινάει από την παραλία και φτάνει ως την πάνω πλευρά, την παλιά πόλη με τον Ενετικό Πύργο του Ρολογιού που χρονολογείται από το 1752 και το Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Χαράλαμπου του ίδιου αιώνα. 

Πηγαίνοντας δεξιά συναντάει κανείς το «Παζάρι του Διαβόλου» ή όπως ένας Τούρκος είπε στο παρελθόν και έμεινε, το Σεϊτάν Παζάρ. Περπατώντας οι δρόμοι οδηγούν στο πιο πρόσφατο παρελθόν και στο τελευταίο σπίτι που έμενε ο Κώστας Καρυωτάκης σφραγίζοντας για πάντα την ταυτότητα της περιοχής με μία μαρμάρινη επιγραφή.

Πέντε μόλις χιλιόμετρα έξω από την πόλη, βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος και το μουσείο της Νικόπολης, η μεγαλύτερη σε έκταση αρχαία πόλη της Ελλάδας, περιτριγυρισμένη από ψηλά προχριστιανικά τείχη, που ιδρύθηκε το 31 π.Χ. από τον Οκταβιανό προς τιμήν των θεών όταν κέρδισε τη νίκη ενάντια στον Αντώνιο στην περιοχή του Άκτιου. 

 Αξίζει να αφιερώσετε ένα πρωινό για να την επισκεφθείτε.

 Περπατώντας στο λιμάνι τη Πρέβεζας, δεν μπορεί παρά να χαθεί εντελώς η αίσθηση της πόλης. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, με τα κότερα που είναι αγκυροβολημένα στο μόλο της, τους περαστικούς επισκέπτες, τους πλανόδιους μικροπωλητές κατά μήκος, τα εστιατόρια και τα καφέ μας ταξιδεύουν σε ένα από τα κοσμοπολίτικα νησιά του Ιονίου. 

Το Φθινόπωρο βέβαια είναι η ιδανική περίοδος να την επισκεφθείτε γιατί, «ξαναντύνεται» το αληθινό της πρόσωπο. Βρίσκει πάλι αυτή τη μελαγχολική αίσθηση που ταιριάζει τόσο στην εποχή και μερικές φορές στους φιλόξενους ανθρώπους της, μία παράξενα όμορφη αίσθηση.

ΠΗΓΗ. cnn.gr