Μετά από 10 χρόνια η Ελλάδα αποφάσισε να ξαναμπεί στον χάρτη των αμυντικών εκθέσεων
Περισσότερα από 1000 τ.μ ζήτησαν σύμφωνα με πληροφορίες οι Τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες από τους διοργανωτές της έκθεσης αμυντικού υλικού Defea 2020 που διοργανώνεται τον Ιούνιο του επόμενου χρόνου στην Ελληνική πρωτεύουσα.
Μετά από 10 χρόνια η Ελλάδα αποφάσισε να ξαναμπεί στον χάρτη των αμυντικών εκθέσεων με τη διοργάνωση της έκθεσης υπό την αιγίδα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και του Συνδέσμου Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού.
Οι διοργανωτές της προχώρησαν σε κάλεσμα όλων των εταιριών που δραστηριοποιούνται στο χώρο προκειμένου να λάβουν μέρος.
Κάλεσαν πλην των δυτικών εταιριών και εταιρίες από την ανατολική Ευρώπη και από την Άπω Ανατολή.
Ρωσικές εταιρίες επίσης πήραν πρόσκληση αφού άλλωστε και οι Ρώσοι σταθερά τα τελευταία χρόνια καλούν της δικές μας εταιρίες στη έκθεση τους Αrmy η οποία γίνεται στη Μόσχα, ενώ οι Ελληνικές ΕΔ διαθέτουν και Ρωσικά οπλικά συστήματα.
Η Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ και γειτονική χώρα είχε σπεύσει να απευθύνει πρόσκληση στις Ελληνικές εταιρίες αμυντικού υλικού να λάβουν μέρος στη δική της έκθεση IDEF η οποία πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Μάιο στην Κωνσταντινούπολη.
Καλεσμένος μάλιστα από τον ίδιο τον Χουλουσί Ακάρ ήταν και ο τότε Έλληνας υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης ο οποίος τελικά δεν ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη εξαιτίας κυρίως της έντασης στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις με τις προκλήσεις της Άγκυρας σε Κύπρο και Αιγαίο.
Οι διοργανωτές της Defea δεν είχαν λοιπόν άλλη επιλογή παρά να καλέσουν και τις Τουρκικές εταιρίες στην Ελληνική έκθεση.
Και οι γείτονες που επιθυμούν διακαώς να διαφημίσουν τα όπλα τους και να κάνουν επίδειξη ισχύος μέσα στην Ελλάδα όχι απλά αποδέχτηκαν την πρόσκληση αλλά ζήτησαν και έναν τεράστιο για τα δεδομένα της έκθεσης χώρο.
Σύμφωνα με πληροφορίες στις Τουρκικές εταιρίες θα παραχωρηθεί τελικά σχεδόν το ένα τέταρτο από το χώρο που ζήτησαν αφού τη μερίδα του λέοντος θα πάρουν κυρίως οι μεγάλες Αμερικανικές εταιρίες οι οποίες ηγούνται παγκοσμίως.
Είναι πάντως σχεδόν βέβαιο ότι στις 22 Ιουνίου οι Τούρκοι θα βρίσκονται στη Ελληνική πρωτεύουσα για να παρουσιάσουν τα εγχώρια οπλικά τους συστήματα.
Στην Τουρκία πλέον δραστηριοποιούνται περισσότερες από 500 εταιρίες που παράγουν από απλά εξαρτήματα ή ειδικό ρουχισμό έως ελικόπτερα, UAV, βαριά πυροβόλα, τεθωρακισμένα ακόμα και βλήματα μεγάλου βεληνεκούς.
Στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου οι Ελληνικές εταιρίες δεν ξεπερνούν τις 130 και περιορίζονται-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- σε πολύ χαμηλό κύκλο εργασιών.
Μόνο το Τουρκικό κράτος έχει αναθέσει στις εγχώριες βιομηχανίες και "τρέχουν" πλέον περισσότερες από 500 συμβάσεις για κατασκευή οπλικών συστημάτων, πυρομαχικών, οχημάτων και υλικών που προορίζονται για τον Τουρκικό στρατό.
Και όλα αυτά κυρίως τα τελευταία 20 χρόνια. Δηλαδή το διάστημα που η Ελληνική αμυντική βιομηχανία παίρνει χρόνο με τον χρόνο την κάτω βόλτα πλην κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων.
Οι Τούρκοι έχουν ήδη αντιληφθεί ότι η αμυντική τους βιομηχανία δεν μπορεί να είναι βιώσιμη ειδικά σε υψηλό επίπεδο αν περιοριστεί μόνο στην εγχώρια αγορά και κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα.
Το "άνοιγμα’" που έχουν κάνει οι Τουρκικές εταιρίες εξαιτίας του δανεισμού είναι τεράστιο ενώ και το ίδιο το κράτος τις επιδοτεί με μεγάλα κεφάλαια ειδικά αυτές που ανήκουν στον γαμπρό του Ερντογάν, Σελτζούκ Μπαιρακτάρ.
"Αν δεν πουλήσουν έξω δεν θα επιβιώσουν"τονίζουν όσοι γνωρίζουν τον χώρο. Οι γείτονες λοιπόν στρέφονται τόσο στις φιλικές τους χώρες –Πακιστάν, Αζερμπαϊτζάν, Ινδονησία, Σαουδική Αραβία,Τυνησία- αλλά και προς τη Δύση για να κλείσουν συμβόλαια.
Η Τουρκική αμυντική-επιθετική στην ουσία- βιομηχανία δεν έχει απλά κάνει πρόοδο τα τελευταία χρόνια αλλά άλματα.
Αναπτύσσεται βάση σχεδίου που έχει εκπονηθεί από την κυβέρνηση και παρακολουθείται συστηματικά από το αρμόδιο υφυπουργείο αμυντικής βιομηχανίας το οποίο θέτει το μεσοπρόθεσμο αλλά και το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα της εξοπλιστικής ατζέντας.
Όλα τα "project" στηρίζονται πάνω στις ανάγκες των τριών επιτελείων και τα αντίστοιχα προγράμματα μοιράζονται στις εταιρίες.
Οι Τουρκικές εταιρίες από την πλευρά τους σαν "σφουγγάρια" συλλέγουν συνεχώς τεχνογνωσία και επιχειρούν να αντιγράφουν οπλικά συστήματα βιομηχανιών-κολοσσών στο χώρο. Σταθερά η Τουρκική κυβέρνηση σε κάθε συμφωνία που κάνει με ξένες εταιρίες για αγορά όπλων, ο πρώτος όρος που βάζει είναι η συμπαραγωγή τμημάτων με την εγχώρια βιομηχανία, κάτι που στην Ελλάδα μάλλον το ξεχνάμε συστηματικά...
Σήμερα οι Τουρκικές εταιρίες καλύπτουν σχεδόν το 70% των αναγκών των ενόπλων δυνάμεων της χώρας με τις οι εξαγωγές τους πλέον ξεπερνούν τα 2 δις δολάρια.
ΠΗΓΗ. newpost.gr
Μετά από 10 χρόνια η Ελλάδα αποφάσισε να ξαναμπεί στον χάρτη των αμυντικών εκθέσεων με τη διοργάνωση της έκθεσης υπό την αιγίδα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και του Συνδέσμου Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού.
Οι διοργανωτές της προχώρησαν σε κάλεσμα όλων των εταιριών που δραστηριοποιούνται στο χώρο προκειμένου να λάβουν μέρος.
Κάλεσαν πλην των δυτικών εταιριών και εταιρίες από την ανατολική Ευρώπη και από την Άπω Ανατολή.
Ρωσικές εταιρίες επίσης πήραν πρόσκληση αφού άλλωστε και οι Ρώσοι σταθερά τα τελευταία χρόνια καλούν της δικές μας εταιρίες στη έκθεση τους Αrmy η οποία γίνεται στη Μόσχα, ενώ οι Ελληνικές ΕΔ διαθέτουν και Ρωσικά οπλικά συστήματα.
Η Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ και γειτονική χώρα είχε σπεύσει να απευθύνει πρόσκληση στις Ελληνικές εταιρίες αμυντικού υλικού να λάβουν μέρος στη δική της έκθεση IDEF η οποία πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Μάιο στην Κωνσταντινούπολη.
Καλεσμένος μάλιστα από τον ίδιο τον Χουλουσί Ακάρ ήταν και ο τότε Έλληνας υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης ο οποίος τελικά δεν ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη εξαιτίας κυρίως της έντασης στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις με τις προκλήσεις της Άγκυρας σε Κύπρο και Αιγαίο.
Οι διοργανωτές της Defea δεν είχαν λοιπόν άλλη επιλογή παρά να καλέσουν και τις Τουρκικές εταιρίες στην Ελληνική έκθεση.
Και οι γείτονες που επιθυμούν διακαώς να διαφημίσουν τα όπλα τους και να κάνουν επίδειξη ισχύος μέσα στην Ελλάδα όχι απλά αποδέχτηκαν την πρόσκληση αλλά ζήτησαν και έναν τεράστιο για τα δεδομένα της έκθεσης χώρο.
Σύμφωνα με πληροφορίες στις Τουρκικές εταιρίες θα παραχωρηθεί τελικά σχεδόν το ένα τέταρτο από το χώρο που ζήτησαν αφού τη μερίδα του λέοντος θα πάρουν κυρίως οι μεγάλες Αμερικανικές εταιρίες οι οποίες ηγούνται παγκοσμίως.
Είναι πάντως σχεδόν βέβαιο ότι στις 22 Ιουνίου οι Τούρκοι θα βρίσκονται στη Ελληνική πρωτεύουσα για να παρουσιάσουν τα εγχώρια οπλικά τους συστήματα.
Στην Τουρκία πλέον δραστηριοποιούνται περισσότερες από 500 εταιρίες που παράγουν από απλά εξαρτήματα ή ειδικό ρουχισμό έως ελικόπτερα, UAV, βαριά πυροβόλα, τεθωρακισμένα ακόμα και βλήματα μεγάλου βεληνεκούς.
Στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου οι Ελληνικές εταιρίες δεν ξεπερνούν τις 130 και περιορίζονται-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- σε πολύ χαμηλό κύκλο εργασιών.
Μόνο το Τουρκικό κράτος έχει αναθέσει στις εγχώριες βιομηχανίες και "τρέχουν" πλέον περισσότερες από 500 συμβάσεις για κατασκευή οπλικών συστημάτων, πυρομαχικών, οχημάτων και υλικών που προορίζονται για τον Τουρκικό στρατό.
Και όλα αυτά κυρίως τα τελευταία 20 χρόνια. Δηλαδή το διάστημα που η Ελληνική αμυντική βιομηχανία παίρνει χρόνο με τον χρόνο την κάτω βόλτα πλην κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων.
Οι Τούρκοι έχουν ήδη αντιληφθεί ότι η αμυντική τους βιομηχανία δεν μπορεί να είναι βιώσιμη ειδικά σε υψηλό επίπεδο αν περιοριστεί μόνο στην εγχώρια αγορά και κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα.
Το "άνοιγμα’" που έχουν κάνει οι Τουρκικές εταιρίες εξαιτίας του δανεισμού είναι τεράστιο ενώ και το ίδιο το κράτος τις επιδοτεί με μεγάλα κεφάλαια ειδικά αυτές που ανήκουν στον γαμπρό του Ερντογάν, Σελτζούκ Μπαιρακτάρ.
"Αν δεν πουλήσουν έξω δεν θα επιβιώσουν"τονίζουν όσοι γνωρίζουν τον χώρο. Οι γείτονες λοιπόν στρέφονται τόσο στις φιλικές τους χώρες –Πακιστάν, Αζερμπαϊτζάν, Ινδονησία, Σαουδική Αραβία,Τυνησία- αλλά και προς τη Δύση για να κλείσουν συμβόλαια.
Η Τουρκική αμυντική-επιθετική στην ουσία- βιομηχανία δεν έχει απλά κάνει πρόοδο τα τελευταία χρόνια αλλά άλματα.
Αναπτύσσεται βάση σχεδίου που έχει εκπονηθεί από την κυβέρνηση και παρακολουθείται συστηματικά από το αρμόδιο υφυπουργείο αμυντικής βιομηχανίας το οποίο θέτει το μεσοπρόθεσμο αλλά και το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα της εξοπλιστικής ατζέντας.
Όλα τα "project" στηρίζονται πάνω στις ανάγκες των τριών επιτελείων και τα αντίστοιχα προγράμματα μοιράζονται στις εταιρίες.
Οι Τουρκικές εταιρίες από την πλευρά τους σαν "σφουγγάρια" συλλέγουν συνεχώς τεχνογνωσία και επιχειρούν να αντιγράφουν οπλικά συστήματα βιομηχανιών-κολοσσών στο χώρο. Σταθερά η Τουρκική κυβέρνηση σε κάθε συμφωνία που κάνει με ξένες εταιρίες για αγορά όπλων, ο πρώτος όρος που βάζει είναι η συμπαραγωγή τμημάτων με την εγχώρια βιομηχανία, κάτι που στην Ελλάδα μάλλον το ξεχνάμε συστηματικά...
Σήμερα οι Τουρκικές εταιρίες καλύπτουν σχεδόν το 70% των αναγκών των ενόπλων δυνάμεων της χώρας με τις οι εξαγωγές τους πλέον ξεπερνούν τα 2 δις δολάρια.
ΠΗΓΗ. newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου