Τα διαμάντια είναι παντοτινά - Τον εαυτό του παιδί…

 

 Της Βασιλικής Παπαγιαννάκη



Υπάρχει ένα υπέροχο τραγούδι που ερμηνεύει ο Μάριος Φραγκούλης και κάποτε είχα την τύχη να το ακούσω. 

«Τον εαυτό του παιδί» έτσι το λένε. 
Μέσα στους στίχους του μεταφέρει όλη την μαγεία, την αθωότητα και την καθαρότητα της παιδικής ψυχής που ζει αιώνια μέσα μας, έστω κι άν εμείς έχουμε μάθει να την αφήνουμε στην άκρη. 

Οι στίχοι του σε παίρνουν από το χέρι και ξεκλειδώνουν αβίαστα από μέσα σου όμορφες εικόνες, σου μιλούν για ένα όμορφο κήπο που έγινε φωτεινή κρυψώνα και σε παρασύρουν μαζί τους, σε ταξιδέυουν σε όλα εκείνα τα ‘’μερη’’ που αποτελούσαν κάποτε και τις δικιές σου ‘’κρυψώνες’’. 
Έπειτα σ’ αφήνουν συντροφιά με μια γλυκιά νοσταλγία!

Αυτό το τραγούδι υπήρξε μια αφορμή για μένα να φέρω ξανά στο νου μου τις παιδικές ‘’κρυψώνες’’, που κι εγώ όπως όλοι, είχα κάποτε ‘χτίσει’. 

Καθώς τις έφερνα είδα πως αυτές οι κρυψώνες μας είναι στ’αλήθεια οι κρυψώνες του αληθινού εαυτού μας. 

Μέσα τους φυλάξαμε, ατόφια, όλα εκείνα τα πράγματα που μας έδιναν χαρά σαν παιδιά, που μας κρατούσαν συντροφιά κι ήταν για μας φίλοι αληθινοί. 

Αρετές, ποιότητες ψυχής, ταλέντα, αγάπες και όνειρα. 

Όλα αυτά ήταν θαρρώ τα δικά μας σημάδια, έβγαιναν καθαρά από την ψυχή μας και σαν τον κοντορεβιθούλη του παραμυθιού ήταν ο δικός μας τρόπος για να μας θυμίζουν το δρόμο μας, τα φυλάξαμε εκεί έτσι ώστε να μην τον χάσουμε. 

Λές και το ξέραμε λοιπόν εξαρχής ότι αυτός ο τόπος γίνεται επικίνδυνος, σαν αρπακτικό, έτοιμος να σου τα κλέψει άν του το επιτρέψεις.

Αναρωτιέμαι πού να πήγαν όλα αυτά. 
Θα μπορούσα να πω, καθώς βλέπω τα πρόσωπα των ανθρώπων αποστραγγισμένα μέσα στην καθημερινότητα που ζούμε, πως δεν υπάρχουν πια, πως χάθηκαν, πως χαθήκαμε εμείς μέσα σ’αυτά ή πως εκείνο το αρπακτικό νίκησε και τελικά τα πήρε. 
Μα δεν μπορεί να είναι αλήθεια αυτό, δεν μπορεί να χάθηκε τίποτα! 

Πιστεύω τελικά πως όλα αυτά ζουν μέσα μας και η ‘’κρυψώνα’’ αυτή έχει μετατραπεί σ’έναν ζωντανό, φωτεινό ήλιο που δείχνει πάντα τον δρόμο μας. 

Ότι κι άν προστάζουν τα πράγματα έξω από εμας, αυτός ο ήλιος θα είναι πάντα ένας σιωπηλός φίλος που θα μας κρατάει συντροφιά σ’όλο το ταξίδι μας! 

Καλό ταξίδι λοιπόν ταξιδιώτη και να μην ξεχάσεις ποτέ αυτά που κάποτε φύλαξες σ’εκείνη τη κρυψώνα!

ΒΙΝΤΕΟ.

ΠΗΓΗ. enallaktikidrasi.com