Του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου
Είναι η ίδια άμμος.
Η άμμος της Μεσογείου.
Το κοντράστ όμως των φωτογραφιών αποτελεί απτό δείγμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας…
Από τη μια πλευρά μπουκάλια πανάκριβης σαμπάνιας στοιβαγμένα, μετά από μια ξέφρενη νύχτα κροίσων που γλέντησαν με τα κέρδη που απόκτησαν από την εκμετάλλευση ανθρώπων…
Από την άλλη ρημαγμένα σωσίβια. «Σαμπρέλες ελπίδας» κάποιων προσφύγων που γλύτωσαν από τις βόμβες, πάλεψαν με κύματα, δουλεμπόρους και κυβερνήσεις της Ευρώπης (που υποδαύλισαν τους πολέμους αλλά διώχνουν τα θύματα τους) μέχρι να πατήσουν στεριά.
Μερικά από τα σωσίβια μπορεί να έφτασαν και «ορφανά» στην ακτή. Να «βρήκαν» …μόνα τους την άμμο.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) του ΟΗΕ, μέχρι στιγμής, το 2018 περισσότεροι από 1.400 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους επιχειρώντας να διασχίσουν τη Μεσόγειο.
Στη διάρκεια των έξι πρώτων μηνών του 2018, ένας άνθρωπος στους 19 που επιχειρούσαν τον διάπλου της Μεσογείου έβρισκε εκεί τον θάνατο.
Τους τελευταίους τέσσερις μήνες περισσότεροι από 600 μετανάστες, ανάμεσά τους μωρά και μικρά παιδιά, πνίγηκαν στη Μεσόγειο, σύμφωνα με τα στοιχεία των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα», οι οποίοι είχαν καταγγείλει τους «αποκλεισμούς» από τα ευρωπαϊκά κράτη πλοίων μη κυβερνητικών οργανώσεων που πραγματοποιούν διασώσεις.
Η Μεσόγειος γίνεται υγρός τάφος για χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές. Αυτή όμως η ίδια θάλασσα θεωρείται ένας από μεγαλύτερους προορισμούς – αν όχι ο μεγαλύτερος – για τους μεγιστάνες του παγκόσμιου πλούτου.
Οι ακτές και τα νερά της Μεσογείου μετατρέπονται κάθε καλοκαίρι στον προορισμό της απόλυτης χλιδής.
Βιομήχανοι, πετρελαιάδες, εφοπλιστές, τραπεζίτες, εμίρηδες και σεΐχηδες καταφθάνουν από κάθε γωνία του πλανήτη στη Μεσόγειο και επιδίδονται σε ένα διαρκές «πάρτι», ξοδεύοντας δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν αποκτήσει από την εκμετάλλευση εργατών, υπαλλήλων και ολόκληρων λαών!
Σε αυτή τη θάλασσα που «πλημμυρίζει» από κότερα, σαμπάνιες και πούρα αποτυπώνονται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η ταξικότητα ενός κόσμου, η αγριότητα ενός συστήματος, με τον τρόπο που καθορίζει τη ζωή και το θάνατο. Δύο κόσμοι πάνω στην ίδια θάλασσα…
Την ίδια στιγμή που στο «Νammos» της Μυκόνου, ανοίγονται σαμπάνιες που η τιμή τους ξεκινά από τα 750 ευρώ και φτάνει μέχρι το αστρονομικό ποσό των 120.000 ευρώ, μετανάστες πεθαίνουν από τη δίψα, στοιβαγμένοι μέσα σε δουλεμπορικά πλοιάρια…
Την ίδια στιγμή που στο «Martinez Hotel» στις Κάνες της Γαλλίας, πλουτοκράτες νοικιάζουν μια σουϊτα για 32.000 ευρώ τη βραδιά, στις ακτές της Γαλλίας, χιλιάδες μετανάστες αλλά και φτωχοί Γάλλοι, κοιμούνται άστεγοι!
Την ίδια στιγμή που στο ακριβότερο εστιατόριο της Μεσογείου στο «SUBLIMOTION», στην Ίμπιζα της Ισπανίας, υπάρχει μενού που τιμάται προς 1.500 ευρώ, κατατρεγμένοι πρόσφυγες και μετανάστες, μαζί με ευρωπαίους πολίτες, πεινούν και αναζητούν φαγητό στα σκουπίδια!
Την ίδια στιγμή που η αντιδραστική ιταλική κυβέρνηση εμποδίζει τα πλοία με τους ρακένδυτους μετανάστες να προσεγγίσουν τις ακτές της, στην ιταλική Ριβιέρα οι μεγάλοι οίκοι μόδας προσφέρουν στις βιτρίνες τους για τους έχοντες ρούχα, παπούτσια και τσάντες που κοστίζουν χιλιάδες ευρώ!
Αυτές οι εικόνες διαδραματίζονται κάθε μέρα στις ακτές της Μεσογείου:
- Δύο κόσμοι πάνω στην ίδια θάλασσα.
- Δίπλα στα κότερα, πτώματα.
- Δίπλα στις σαμπάνιες, άδεια πλαστικά μπουκάλια με νερό.
- Δίπλα στα ξενοδοχεία των πέντε αστέρων τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που …ευγενικά αποκαλούνται «hot spot».
- Δίπλα στα Armani και τα Gucci, τα γυμνά κορμιά.
Υ.Γ: Η θάλασσα και οι ακτές της Μεσογείου δεν είναι μόνο δύσκολα προσεγγίσιμες για τους χιλιάδες μετανάστες, που πολλές φορές πληρώνουν με τη ζωή τους το «ταξίδι» και το όνειρο για μια καλύτερη ζωή.
Εκατομμύρια Ευρωπαίοι εργαζόμενοι, με μισθούς και εισοδήματα πείνας, δεν μπορούν να επίσης να τις προσεγγίσουν για να ζήσουν το δικαίωμα στις διακοπές… Δεν τα συγκρίνουμε.
Αλλά το σύστημα που δολοφονεί ανθρώπους, στερεί και το δικαίωμα σε μια ανθρώπινη ζωή…
«Πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά;»
ΠΗΓΗ. imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου