ΣΑΒΒΑΤΟ 23-9-2017
Η «δίκαιη ανάπτυξη» είναι το «αφήγημα», με το οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να σύρει τους εργαζόμενους πίσω από τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Προχτές, από το «αναπτυξιακό συνέδριο» στην Κρήτη, η υπουργός Εργασίας αγόρευσε για «μια ανάπτυξη κοινωνικά δίκαιη, όπου ο παραγόμενος πλούτος θα διανέμεται στο σύνολο της κοινωνίας και πρωτίστως σε αυτούς που τον παράγουν». Μια μέρα νωρίτερα, στο Λονδίνο, ο υπουργός Οικονομίας επιδείκνυε στους υποψήφιους «επενδυτές» τα ερείπια των εργατικών δικαιωμάτων και τους καλούσε να κάνουν μπίζνες στην Ελλάδα.
Αυτός δεν μίλησε, βέβαια, για «αναδιανομή του πλούτου πρωτίστως στους εργαζόμενους», όπως έκανε η Αχτσιόγλου, αλλά χωρίς περιστροφές, υπέδειξε τις «ανταγωνιστικές αμοιβές» ως το μεγαλύτερο κίνητρο για να επενδύσει κανείς στην Ελλάδα.
Προς τούτο, προσκόμισε και τα σχετικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, το 2008 το «εργατικό κόστος» στην Ελλάδα έφτανε στο 65,5% της ΕΕ και το 2016 «ήταν μόνο το 47,7%»! Δεν πρόκειται για διγλωσσία των κυβερνητικών στελεχών.
Τη δουλειά τους κάνουν. Και αυτή επιτάσσει, ανάλογα με το ακροατήριο, να λένε αυτά που πρέπει.
Οσο για το μύθο περί «δίκαιης ανάπτυξης» που η κυβέρνηση πουλάει στους εργαζόμενους, αυτός είναι τόσο παλιός όσο και ο καπιταλισμός.
Οσο αναπτύσσεται, τόσο γίνεται πιο επιθετικός, πιο άγριος, στερώντας από τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου και τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης, αποδεικνύοντας κάθε μέρα πως καπιταλιστική «ανάπτυξη» και εργατικά δικαιώματα είναι ασύμβατα.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η «δίκαιη ανάπτυξη» είναι το «αφήγημα», με το οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να σύρει τους εργαζόμενους πίσω από τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Προχτές, από το «αναπτυξιακό συνέδριο» στην Κρήτη, η υπουργός Εργασίας αγόρευσε για «μια ανάπτυξη κοινωνικά δίκαιη, όπου ο παραγόμενος πλούτος θα διανέμεται στο σύνολο της κοινωνίας και πρωτίστως σε αυτούς που τον παράγουν». Μια μέρα νωρίτερα, στο Λονδίνο, ο υπουργός Οικονομίας επιδείκνυε στους υποψήφιους «επενδυτές» τα ερείπια των εργατικών δικαιωμάτων και τους καλούσε να κάνουν μπίζνες στην Ελλάδα.
Αυτός δεν μίλησε, βέβαια, για «αναδιανομή του πλούτου πρωτίστως στους εργαζόμενους», όπως έκανε η Αχτσιόγλου, αλλά χωρίς περιστροφές, υπέδειξε τις «ανταγωνιστικές αμοιβές» ως το μεγαλύτερο κίνητρο για να επενδύσει κανείς στην Ελλάδα.
Προς τούτο, προσκόμισε και τα σχετικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, το 2008 το «εργατικό κόστος» στην Ελλάδα έφτανε στο 65,5% της ΕΕ και το 2016 «ήταν μόνο το 47,7%»! Δεν πρόκειται για διγλωσσία των κυβερνητικών στελεχών.
Τη δουλειά τους κάνουν. Και αυτή επιτάσσει, ανάλογα με το ακροατήριο, να λένε αυτά που πρέπει.
Οσο για το μύθο περί «δίκαιης ανάπτυξης» που η κυβέρνηση πουλάει στους εργαζόμενους, αυτός είναι τόσο παλιός όσο και ο καπιταλισμός.
Οσο αναπτύσσεται, τόσο γίνεται πιο επιθετικός, πιο άγριος, στερώντας από τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου και τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης, αποδεικνύοντας κάθε μέρα πως καπιταλιστική «ανάπτυξη» και εργατικά δικαιώματα είναι ασύμβατα.
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου