«Κάτσε κάτω από τη μπάρα!» Της Λιάνας Κανέλλη

ΚΥΡΙΑΚΗ 9-7-2017

Αν μπορούσα να εντοπίσω μια στιγμή συνθλιπτικού «μεγαλείου» στη σύγχρονη μεταπολιτευτική πραγματικότητα που προοιωνιζόταν τη σημερινή ντεκαντέντσα, θα διάλεγα εκείνο το βραχνό ουρλιαχτό «κάτσε κάτω από τη μπάρα». 

Εκτός από τον Πύρρο, όχι απλώς δεν καθόταν κανένας κάτω από τη μπάρα - μόνο τα Ιμια και το γκρίζο στο Αιγαίο έκατσαν για τα καλά - αλλά αντίθετα άνοιγε φτερά για το χρηματιστήριο, τη μετατροπή των εκιού σε ευρώ και έβαζε στη ζωή τους κόκκινους λογαριασμούς στο χρηματιστήριο, που συνδέθηκαν άμεσα σε μια εικοσαετία με τα κόκκινα δανεικά κι αγύριστα.

Λίγα χρόνια μετά το Μάαστριχτ με ανοιχτή τη γιουγκοσλαβική πληγή, οι ευρωπαϊκοί λαοί, και κυρίως ο ελληνικός, ρούφηξαν τις μπαρούφες περί ευρωπαϊκού παραδείσου σα μπάφο που τους έκανε να νιώθουν ότι κάτω απ' τη μπάρα όλα τα βάρη μοιάζουν πούπουλο και οδηγούν σε μετάλλιο. 

 

Η συζήτηση που άνοιξε με την Ευρωζώνη για το πολιτικό ντοπάρισμα περί ενιαίας ευρωπαϊκής ταυτότητας ως διαβατήριο για έναν καλύτερο κόσμο, μπορεί να έφερε στην εξουσία αλλού μακιγιαρισμένους φασίστες κι εδώ πρώτη φορά αριστερά με καραδεξιό πλοηγό. 

 

Εκατσε όμως τις κατακτήσεις και τα αίματα ενός αιώνα αγώνων της εργατικής τάξης βαριά κι ασήκωτα κάτω απ' την καπιταλιστική μπάρα. 

 

Ο εικοστός πρώτος αιώνας που μπήκε με τον τεχνητό φόβο του ιού της χιλιετίας και εν Ελλάδι ένα μπιγκ μπράδερ να προετοιμάζει το έδαφος για το θέαμα της Ολυμπιάδας, κλείνει σιγά - σιγά μια εικοσαετία οριοθετώντας τρία χρόνια πριν τις αλυσίδες και τις συμφορές για τα επόμενα περίπου σαράντα χρόνια!... Υπόκωφο σύνθημα, σαν υποταγή στη διαταγή των παγκόσμιων αφεντικών ακούγεται ένα όλοι μαζί μπορούμε να κάτσουμε κάτω από τη μπάρα.

 

Κι έτσι με τούτα και μ' εκείνα, η πίστα του πολιτικού διαλόγου με εξαρθρωμένα και το σημαίνον και το σημαινόμενο των λέξεων, μεταφέρθηκε σ' ένα επίπεδο άκρως επικίνδυνο για χρήστες και εμπόρους. 

 

Πάνε κάμποσα χρόνια που οι Αμερικάνοι αποδεδειγμένα χρησιμοποιούσαν το ναρκεμπόριο για τη χρηματοδότηση επεμβάσεων σε υποψήφιες ή πραγματικές «μπανανίες». Τη... μακρινή εποχή του σκανδάλου Ιράν - Κόντρας διαδέχτηκε η καθαρολαγνεία. 

 

Οι ευρωατλαντικοί σύμμαχοι άνοιξαν κιτάπια και λίστες και λιποθύμησε ο κόσμος από τη μπόχα του συσσωρευμένου πλούτου σε εξωχώριες, υπεράκτιες, τελικά τόσο οικείες για το πόπολο off-shore. 

 

Τα μεγάλα πολυεθνικά συμβόλαια γίνανε σκάνδαλα απ' τα αυτοκίνητα ως τα ναρκόπλοια κι απ' τις πορτοκαλί επαναστάσεις στα τουίτ του Τραμπ που διαγκωνίζονται με αυτά του Μπογδάνου σε ιστορική ομορφιά.

 

Κι έτσι μπορεί ν' ανοίγει στο ελληνικό κοινοβούλιο συζήτηση για τρεις τόνους ηρωίνη μαζί με τρία μνημόνια και οι Αμερικάνοι να ξανανοίγουν «μάχη» με τα ναρκωτικά στα οποία κρεμάστηκε η εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο με πυροβολισμούς στην καμινάδα του περήφανου Τούρκου ναρκέμπορα. 

 

Το πολιτικό survivor εθίζει στην ντόπα όσους περιμένουν κάτω από τη μπάρα ένα μετάλλιο χωρίς αντίκρισμα...

ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ