ΣΑΒΒΑΤΟ 3-9-2016
Οι χιλιάδες κομμουνιστές και λαϊκοί αγωνιστές που εξορίστηκαν, μαρτύρησαν και θυσιάστηκαν στο «ελληνικό Νταχάου» θα τιμηθούν την ερχόμενη Τρίτη 6 Σεπτέμβρη, στις 7 μ.μ., στην εκδήλωση που διοργανώνεται στη Μακρόνησο από την Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ και την Οργάνωση Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ.
Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Θα ακολουθήσει συναυλία με το μουσικό έργο του Θ. Μικρούτσικου «Καντάτα για τη Μακρόνησο», πάνω σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου.
Ο
άγονος βράχος που δεσπόζει απέναντι από την εργατούπολη του Λαυρίου,
λίγα χιλιόμετρα από την Αθήνα, λειτούργησε ως τόπος εκτοπισμού από το
1947 κι ενώ ήταν σε εξέλιξη η ένοπλη λαϊκή πάλη του ΔΣΕ, αρχικά για
στρατεύσιμους που κρίνονταν «εθνικώς ύποπτοι». Αργότερα μεταφέρθηκαν από
άλλα νησιά πολιτικοί εξόριστοι, σχηματίζοντας το μεγαλύτερο στρατόπεδο
της περιόδου 1946-'49.
Στο «Μακρονήσι», που αστοί πολιτικοί χαρακτήριζαν «εθνικό αναμορφωτήριο», «εθνική κολυμβήθρα», «νέο Παρθενώνα» κ.λπ., συγκεντρώθηκαν χιλιάδες αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης, αξιωματικοί του ΕΛΑΣ, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ.
Ο στόχος της αστικής τάξης ήταν σαφής: Να κάμψει την ηρωική πάλη του λαϊκού κινήματος και να χτυπήσει την πολιτική επιρροή του ΚΚΕ, στήνοντας το μηχανισμό απόσπασης δηλώσεων.
Στο πλαίσιο αυτό, το κράτος ανέπτυξε πλήρως όλες τις μεθόδους βασανισμού και εξόντωσης, επινοώντας πλήθος μαρτυρίων για να λυγίσει τους αγωνιστές.
Σ' αυτό το νησί, όπου η πίστη στα ιδανικά της πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, απέδειξε ότι γιγαντώνει την ανθρώπινη αντοχή, θα περπατήσουν την ερχόμενη Τρίτη όσοι θα συμμετάσχουν στην εκδήλωση.
Για να τιμηθούν οι χιλιάδες που έμειναν αλύγιστοι, αποτελώντας τον ηθικό θρίαμβο των κομμουνιστών και βάζοντας τη σφραγίδα τους για να αντέξουν και οι κατοπινές γενιές και να κρατήσουν ψηλά τη σημαία της πάλης.
Θα τιμηθούν οι χιλιάδες που με τη στάση τους τσαλάκωσαν τα εκτελεστικά αποσπάσματα, αποδεικνύοντας ότι ο ηρωισμός που πηγάζει από την πεποίθηση ότι ο καπιταλισμός μπορεί να ανατραπεί και η εργατική τάξη θα ζήσει καλύτερες μέρες όταν βάλει στην άκρη τους εκμεταλλευτές της, είναι ανεξάντλητος.
Με την εκδήλωση αυτή στο «θανατονήσι», όπως έμεινε να χαρακτηρίζεται, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αναδεικνύουν
και τη σημαντική διεκδίκηση η Μακρόνησος να προστατευτεί και να
αναδειχθεί ως πραγματικός ιστορικός τόπος, να γίνει εύκολα προσβάσιμη
στο λαό και τη νεολαία.
Παρόλο που η Μακρόνησος είναι χαρακτηρισμένη ως ιστορικός τόπος, τα κτίρια του νησιού που στέγασαν τις ανείπωτες θυσίες του λαού μας σαπίζουν χτυπημένα από την αλμύρα και τους θυελλώδεις ανέμους.
Δεν είναι, επίσης, λίγες οι φορές στο πρόσφατο παρελθόν που ο «Ριζοσπάστης» έχει αποκαλύψει τις στοχεύσεις των κυβερνήσεων και των τοπικών αρχών για εκμετάλλευση του νησιού και παράδοσή του στην επιχειρηματική δράση (ενεργειακές υποδομές κ.λπ.).
Ανάμεσα στις διεκδικήσεις είναι να διαμορφωθεί κατάλληλο λιμάνι ώστε να συνδεθεί γραμμή πλοίου και να γίνει το νησί εύκολα επισκέψιμο. Επίσης, να συντηρηθούν τα κτίσματα, που περιλαμβάνουν και θέατρο, τα οποία φτιάχτηκαν από τους ίδιους τους αγωνιστές που εξορίστηκαν εκεί.
Η μελέτη της ιστορίας των αγώνων της εργατικής τάξης, του μεγαλείου της πάλης της με μπροστάρη το ΚΚΕ εμπνέει, δίνει κουράγιο και εξοπλίζει με πολύτιμα διδάγματα για τις μεγάλες μάχες που έρχονται.
Ειδικά για τις σημερινές γενιές, τη νεολαία που μεγαλώνει στις συνθήκες της αντεπανάστασης και του σαρώματος λαϊκών κατακτήσεων δεκαετιών, η μαζική συμμετοχή σε πρωτοβουλίες σαν κι αυτή, εκτός από εκδήλωση τιμής και μνήμης, αποτελεί και δέσμευση: «Συνεχίζουμε!»
Οι χιλιάδες κομμουνιστές και λαϊκοί αγωνιστές που εξορίστηκαν, μαρτύρησαν και θυσιάστηκαν στο «ελληνικό Νταχάου» θα τιμηθούν την ερχόμενη Τρίτη 6 Σεπτέμβρη, στις 7 μ.μ., στην εκδήλωση που διοργανώνεται στη Μακρόνησο από την Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ και την Οργάνωση Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ.
Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Θα ακολουθήσει συναυλία με το μουσικό έργο του Θ. Μικρούτσικου «Καντάτα για τη Μακρόνησο», πάνω σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου.
Τιμάμε τους χιλιάδες που έμειναν αλύγιστοι!
Στο «Μακρονήσι», που αστοί πολιτικοί χαρακτήριζαν «εθνικό αναμορφωτήριο», «εθνική κολυμβήθρα», «νέο Παρθενώνα» κ.λπ., συγκεντρώθηκαν χιλιάδες αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης, αξιωματικοί του ΕΛΑΣ, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ.
Ο στόχος της αστικής τάξης ήταν σαφής: Να κάμψει την ηρωική πάλη του λαϊκού κινήματος και να χτυπήσει την πολιτική επιρροή του ΚΚΕ, στήνοντας το μηχανισμό απόσπασης δηλώσεων.
Στο πλαίσιο αυτό, το κράτος ανέπτυξε πλήρως όλες τις μεθόδους βασανισμού και εξόντωσης, επινοώντας πλήθος μαρτυρίων για να λυγίσει τους αγωνιστές.
Σ' αυτό το νησί, όπου η πίστη στα ιδανικά της πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, απέδειξε ότι γιγαντώνει την ανθρώπινη αντοχή, θα περπατήσουν την ερχόμενη Τρίτη όσοι θα συμμετάσχουν στην εκδήλωση.
Για να τιμηθούν οι χιλιάδες που έμειναν αλύγιστοι, αποτελώντας τον ηθικό θρίαμβο των κομμουνιστών και βάζοντας τη σφραγίδα τους για να αντέξουν και οι κατοπινές γενιές και να κρατήσουν ψηλά τη σημαία της πάλης.
Θα τιμηθούν οι χιλιάδες που με τη στάση τους τσαλάκωσαν τα εκτελεστικά αποσπάσματα, αποδεικνύοντας ότι ο ηρωισμός που πηγάζει από την πεποίθηση ότι ο καπιταλισμός μπορεί να ανατραπεί και η εργατική τάξη θα ζήσει καλύτερες μέρες όταν βάλει στην άκρη τους εκμεταλλευτές της, είναι ανεξάντλητος.
Να αναδειχθεί πραγματικά ως ιστορικός τόπος
Παρόλο που η Μακρόνησος είναι χαρακτηρισμένη ως ιστορικός τόπος, τα κτίρια του νησιού που στέγασαν τις ανείπωτες θυσίες του λαού μας σαπίζουν χτυπημένα από την αλμύρα και τους θυελλώδεις ανέμους.
Δεν είναι, επίσης, λίγες οι φορές στο πρόσφατο παρελθόν που ο «Ριζοσπάστης» έχει αποκαλύψει τις στοχεύσεις των κυβερνήσεων και των τοπικών αρχών για εκμετάλλευση του νησιού και παράδοσή του στην επιχειρηματική δράση (ενεργειακές υποδομές κ.λπ.).
Ανάμεσα στις διεκδικήσεις είναι να διαμορφωθεί κατάλληλο λιμάνι ώστε να συνδεθεί γραμμή πλοίου και να γίνει το νησί εύκολα επισκέψιμο. Επίσης, να συντηρηθούν τα κτίσματα, που περιλαμβάνουν και θέατρο, τα οποία φτιάχτηκαν από τους ίδιους τους αγωνιστές που εξορίστηκαν εκεί.
Η μελέτη της ιστορίας των αγώνων της εργατικής τάξης, του μεγαλείου της πάλης της με μπροστάρη το ΚΚΕ εμπνέει, δίνει κουράγιο και εξοπλίζει με πολύτιμα διδάγματα για τις μεγάλες μάχες που έρχονται.
Ειδικά για τις σημερινές γενιές, τη νεολαία που μεγαλώνει στις συνθήκες της αντεπανάστασης και του σαρώματος λαϊκών κατακτήσεων δεκαετιών, η μαζική συμμετοχή σε πρωτοβουλίες σαν κι αυτή, εκτός από εκδήλωση τιμής και μνήμης, αποτελεί και δέσμευση: «Συνεχίζουμε!»
Ο Θάνος Μικρούτσικος για το έργο «Καντάτα για τη Μακρόνησο»
 |
Μετά την ομιλία θα ακολουθήσει συναυλία με το μουσικό έργο του Θάνου Μικρούτσικου «Καντάτα για τη Μακρόνησο», σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου.«Ο Ντικ», «Ο Αλέξης», «Οι Γερόντοι», «Φεγγάρι», «Χρέος», «Χρόνος»
είναι τα τραγούδια που θα ακουστούν και περιλαμβάνονται στο δίσκο
«Καντάτα για τη Μακρόνησο - Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου
Μαγιακόφσκι», που κυκλοφόρησε το 1976.
Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη του 1949 στη Μακρόνησο, όπου ο Ρίτσος βρισκόταν ήδη εξόριστος από το Μάη του '49 κι ενώ είχε μεταφερθεί από το Κοντοπούλι της Λήμνου, που είχε αρχικά εξοριστεί.
Τα ποιήματα κατάφεραν να φυλαχθούν με τη βοήθεια συνεξορίστων του ποιητή, που τα έθαψαν στο χώμα μέσα σε σφραγισμένα μπουκάλια.
Από εκεί τα διέσωσε ο Μάνος Κατράκης, παίρνοντάς τα μαζί του όταν μεταφέρθηκε τον Ιούλη του 1950 στον Αη Στράτη.
Στον «Ριζοσπάστη» μίλησε ο συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος για το πώς έγραψε τη μουσική για την «Καντάτα» και τι σημαίνει γι' αυτόν το συγκεκριμένο έργο:
«Οι νέες γενιές πρέπει να μαθαίνουν την ιστορία του τόπου μας, αν θέλουν να αλλάξουν τη μοίρα αυτού του τόπου.
Το ΚΚΕ συνέβαλε καθοριστικά δημιουργώντας το ΕΑΜ και μαζί με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, το έπος της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στους φασίστες κατακτητές και στα ντόπια στηρίγματά τους.
Στη διάρκεια του Εμφυλίου, οι ελληνικές κυβερνήσεις που επικράτησαν με τη βοήθεια των Εγγλέζων και των Αμερικάνων, δημιούργησαν το κολαστήριο της Μακρονήσου. Χιλιάδες κομμουνιστές αλλά και αριστεροί, αλλά και δημοκράτες αγωνιστές, στάλθηκαν εκεί για να αναβαπτιστούν στην "Εθνική κολυμβήθρα".
Μεταξύ αυτών ο μεγαλύτερος Ελληνας ποιητής, ο Γιάννης Ρίτσος, που μ' έξοχο ποιητικό λόγο αποτύπωσε τη βαρβαρότητα του καθεστώτος, αλλά ταυτοχρόνως και τον ηρωισμό των αγωνιστών της Μακρονήσου.
Το κείμενό του ο "Πέτρινος Χρόνος" ήταν για μένα γροθιά στο στομάχι.
Το διάβαζα καθημερινά και δεν μπορούσα να κλείσω μάτι. Ημουν τότε 27 χρονών και το μόνο που ήθελα ήταν να βρω τον μουσικό τρόπο να εκφράσω τον τρόμο του στρατοπέδου, τις άγριες νύχτες, τους σκοτωμένους, τη δύση στα ξυρισμένα κεφάλια των εξόριστων, την δίψα 12 ωρών από πέτρα και ήλιο, τη συντροφικότητα των φυλακισμένων, τη μοναξιά την αποτυπωμένη στα ηλεκτρικά φώτα του Λαυρίου, τις άγριες φωνές των φρουρών. ΑΛΤ!
Εγραψα το έργο σχεδόν μονορούφι.
Προσπάθησα να ενώσω δυο μουσικούς κόσμους.
Αυτόν της σύγχρονης μουσικής με έγχορδα, δυο πιάνα και 18 ηθοποιούς και αυτόν του τραγουδιού με τη μοναδική - ιέρεια αρχαίας τραγωδίας - Μαρία Δημητριάδη και ένα μικρό γκρουπ μουσικών.
Πρώτος ακροατής του έργου μετά την ολοκλήρωσή του στο στούντιο, ο Γιάννης Ρίτσος.
Οσα χρόνια κι αν περάσουν, θα θυμάμαι πάντα με συγκίνηση την ακρόαση αυτή. Οσο διαρκούσε η ακρόαση ο Ρίτσος δεν μιλούσε διόλου.
Μου κρατούσε το χέρι κι έμεινε αμίλητος μετά το τέλος του έργου.
Με φίλησε στο μέτωπο κι άναψε τσιγάρο.
Οταν έφυγα από το σπίτι του - δεν ντρέπομαι να το πω - έβαλα τα κλάματα».
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη του 1949 στη Μακρόνησο, όπου ο Ρίτσος βρισκόταν ήδη εξόριστος από το Μάη του '49 κι ενώ είχε μεταφερθεί από το Κοντοπούλι της Λήμνου, που είχε αρχικά εξοριστεί.
Τα ποιήματα κατάφεραν να φυλαχθούν με τη βοήθεια συνεξορίστων του ποιητή, που τα έθαψαν στο χώμα μέσα σε σφραγισμένα μπουκάλια.
Από εκεί τα διέσωσε ο Μάνος Κατράκης, παίρνοντάς τα μαζί του όταν μεταφέρθηκε τον Ιούλη του 1950 στον Αη Στράτη.
Στον «Ριζοσπάστη» μίλησε ο συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος για το πώς έγραψε τη μουσική για την «Καντάτα» και τι σημαίνει γι' αυτόν το συγκεκριμένο έργο:
«Οι νέες γενιές πρέπει να μαθαίνουν την ιστορία του τόπου μας, αν θέλουν να αλλάξουν τη μοίρα αυτού του τόπου.
Το ΚΚΕ συνέβαλε καθοριστικά δημιουργώντας το ΕΑΜ και μαζί με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, το έπος της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στους φασίστες κατακτητές και στα ντόπια στηρίγματά τους.
Στη διάρκεια του Εμφυλίου, οι ελληνικές κυβερνήσεις που επικράτησαν με τη βοήθεια των Εγγλέζων και των Αμερικάνων, δημιούργησαν το κολαστήριο της Μακρονήσου. Χιλιάδες κομμουνιστές αλλά και αριστεροί, αλλά και δημοκράτες αγωνιστές, στάλθηκαν εκεί για να αναβαπτιστούν στην "Εθνική κολυμβήθρα".
Μεταξύ αυτών ο μεγαλύτερος Ελληνας ποιητής, ο Γιάννης Ρίτσος, που μ' έξοχο ποιητικό λόγο αποτύπωσε τη βαρβαρότητα του καθεστώτος, αλλά ταυτοχρόνως και τον ηρωισμό των αγωνιστών της Μακρονήσου.
Το κείμενό του ο "Πέτρινος Χρόνος" ήταν για μένα γροθιά στο στομάχι.
Το διάβαζα καθημερινά και δεν μπορούσα να κλείσω μάτι. Ημουν τότε 27 χρονών και το μόνο που ήθελα ήταν να βρω τον μουσικό τρόπο να εκφράσω τον τρόμο του στρατοπέδου, τις άγριες νύχτες, τους σκοτωμένους, τη δύση στα ξυρισμένα κεφάλια των εξόριστων, την δίψα 12 ωρών από πέτρα και ήλιο, τη συντροφικότητα των φυλακισμένων, τη μοναξιά την αποτυπωμένη στα ηλεκτρικά φώτα του Λαυρίου, τις άγριες φωνές των φρουρών. ΑΛΤ!
Εγραψα το έργο σχεδόν μονορούφι.
Προσπάθησα να ενώσω δυο μουσικούς κόσμους.
Αυτόν της σύγχρονης μουσικής με έγχορδα, δυο πιάνα και 18 ηθοποιούς και αυτόν του τραγουδιού με τη μοναδική - ιέρεια αρχαίας τραγωδίας - Μαρία Δημητριάδη και ένα μικρό γκρουπ μουσικών.
Πρώτος ακροατής του έργου μετά την ολοκλήρωσή του στο στούντιο, ο Γιάννης Ρίτσος.
Οσα χρόνια κι αν περάσουν, θα θυμάμαι πάντα με συγκίνηση την ακρόαση αυτή. Οσο διαρκούσε η ακρόαση ο Ρίτσος δεν μιλούσε διόλου.
Μου κρατούσε το χέρι κι έμεινε αμίλητος μετά το τέλος του έργου.
Με φίλησε στο μέτωπο κι άναψε τσιγάρο.
Οταν έφυγα από το σπίτι του - δεν ντρέπομαι να το πω - έβαλα τα κλάματα».
ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου