Νέτο σκέτο γκρι! Της Λιάνας Κανέλλη

ΚΥΡΙΑΚΗ 14-2-2016

Στην Κίναρο μια εβδομηντάχρονη κάτοικος βαστάει το νησί. Στο κέντρο της Αθήνας πέντ' έξι διμοιρίες των ματ βαστάνε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, μην και τυχόν απολεσθεί η αυτοκρατορική του αίγλη από τυχόν αγροτική κατάληψη. 


Στα βράχια του ανταριασμένου νησιού, οι διασώστες βρίσκουν τελευταία τη σορό του κυβερνήτη, ανάμεσα στα συντρίμμια, είκοσι χρόνια μετά τα βίαια γκριζαρίσματα του αρχιπελάγους. 

Οι Αυστριακοί στέλνουν στρατό να υπερασπιστεί το φράχτη που έστησαν τα συμφέροντα μαζί με τους φασίστες, στην ΠΓΔΜ, κράτος καρναβαλικών αξιώσεων από τα σφαγμένα μέλη της ακρωτηριασμένης Γιουγκοσλαβίας. 

Οι χρυσαυγίτες που έφεραν Γερμανούς ναζί ως τουρίστες να υψώσουν σημαία στην Ακρόπολη, καβάλησαν στην πλάτη των αγροτών και φυλάνε, με ελληνικές σημαίες μάλιστα, την απόφαση των ελληνικών δικαστηρίων που θέλησε αθώους του αίματος τους βασανιστές των εργατών γης στις Μανωλάδες της επικράτειας. 

Και το Αιγαίο, ξαφνικά αλλά καθόλου απρόσμενα, τίθεται υπό ΝΑΤΟική εποπτεία και έλεγχο, γίνεται κι αυτό «χώρος» θαλάσσιος πρόσφορος για τα μεγάλα, τα κολοσσιαία εφοπλιστικά, ενεργειακά, διαμετακομιστικά εμπορικά συμφέροντα. 

Κι αυτό το τελευταίο «επεισόδιο» στον ανασκολοπισμό της Νοτιοανατολικής Μεσογείου είναι στ' αλήθεια υποθήκη εγγεγραμμένη στο μέλλον των επόμενων γενεών της περιοχής. Με προεξάρχουσα την ελληνική, που θα κληθεί να υπερασπιστεί κυριαρχικά δικαιώματα που αντιλήφθηκε μόνο ως πάρτυ στα κοσμικά νησιά, ως αντίτιμο για τη μη συμμετοχή στις φοιτητικές εκλογές...

Αν κάποιο διεστραμμένο σκηνοθετικό μυαλό είχε πάρει τον ανάγλυφο χάρτη της χώρας μας και τον τσαλάκωνε μπροστά στις κάμερες, στίβοντάς τον έτσι που οι κάτοικοι του χάρτη, ντόπιοι και μετανάστες σε φυγή, να πέφτουν σα ζουληγμένα μυρμήγκια απ' τα λερά του δάχτυλα, μπορεί και να κέρδιζε μαζί όλα τα όσκαρ κι όλα τα νόμπελ κι όλες τις δημοπρασίες έργων τέχνης. Οι πενήντα αποχρώσεις του καπιταλιστικού γκρι...

Ομως, με τα χέρια βουτηγμένα στο ιρανικό μέλι του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων, με τους βαμπιρικούς κυνόδοντες βουτηγμένους στις φλέβες του μαύρου χρυσού και τους λαιμούς εκατομμυρίων αμάχων που έλαχε να ζούνε δίπλα και πάνω τους, ο τρόμος πλανιέται πάνω απ' τα σκοτεινά συμφέροντα, όταν απτόητες οι μάζες βγαίνουν απ' τα κελιά, απ' τα καβούκια τους, απ' τη βολή κι από τις ψευδαισθήσεις, και φτιάχνουν τα δικά τους ποτάμια λαών, στους δρόμους και τα συνοριακά φυλάκια, στις πόλεις και τα χωράφια, στις λεωφόρους και τα νεκροταφεία των τύψεων.

 

Αυτό το οργουελικό χέρι - σκηνικό της εφαρμοσμένης μενγκελικής ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας δε διάλεξε τυχαία τον τόπο μας για να εφαρμόζει τις όποιες πειραματικές μεθόδους καταστολής, άμεσης ή έμμεσης, στα όρια του ενός εκ των δύο πόλων του ευρωατλαντικού ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. 

Εδώ, μετά το επίσημο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δόθηκαν αγώνες αιματηροί για τη λαϊκή κυριαρχία, ανοίχτηκαν τόποι εξορίας στα νησιά και τάφοι στα βουνά. 

Ανάμεσα σε παιδομαζώματα και δοσίλογους, εμφύλιους και παλουκωμένα ηρωικά κεφάλια, χούντες και συνθήματα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» του εγκλήματος, που δεν εκφυλίστηκαν έως τώρα, και δυστυχώς δικαιώνονται μόνο επειδή άντεξε το ΚΚΕ να μείνει ΚΚΕ, χτίστηκε και έφτασε ως την εξουσία, εκείνη η χρήσιμη αριστερά που σήμερα κυβερνάει χάρη στη στήριξη της αντιδραστικής δεξιάς ως ΣυριζΑνέλ.

Είναι αυτή που προσφέρει στους μαύρους προπαγανδιστές την ευκαιρία τη χρυσή, να αποκαλούνται «κομμουνιστές» οι εφαρμοστές του τρίτου και χειρότερου μνημονίου, οι πανηγυρίζοντες με το ΝΑΤΟ (θυμηθείτε εκείνο το τραγουδάκι του υπουργού Εξωτερικών σε τσακίρ κέφι με κρώζοντα όρνια της συμμαχίας) κάθε που σκύβουν, θεαματικά θριαμβικά υποταγμένοι, συναινώντας έμπρακτα στη συκοφάντηση, όχι μόνον των κομμουνιστών αλλά και κάθε κινήματος αντίστασης. 

 

Η βρωμοδουλειά τώρα ολοκληρώνεται. Καμιά απόχρωση στο γκρι. 

Να μένει νέτο σκέτο, σε ξηρά και θάλασσα, με δήθεν ερυθρόμορφη υπογραφή. 

 

Για του λόγου το αληθές, όσο έπεφταν δακρυγόνα στην Αθήνα και μεγάλωναν οι ΝΑΤΟικές νηοπομπές στο Αιγαίο, ανέβαινε θεαματικά το χρηματιστήριο. Δείκτης ορατός ακόμα κι ανάμεσα σε καπνογόνα αντίληψης της πραγματικότητας...

 

 

 

ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ