Τι έγινε στο Σύνταγμα σαν σήμερα το 2011 κατά τον αποκλεισμό της Βουλής από το ΠΑΜΕ (από έναν αυτόπτη μάρτυρα)

ΤΡΙΤΗ 20-10-2015

Καταρχάς να πω πως είμαι πραγματικά συγκλονισμένος από το θάνατο του εργάτη οικοδόμου, μέλους του KKE και του ΠΑΜΕ, στελέχους του παραρτήματος οικοδόμων Βύρωνα, Δημήτρη Κοτζαρίδη…Τα βαθύτατα συλληπητήριά μου στην οικογένεια και τους συντρόφους του…

Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας σήμερα, τόσο των διαδηλώσεων, όσο και των συγκρούσεων που έλαβαν χώρα στο Σύνταγμα. Καθόμουν την ώρα της επίθεσης των κουκουλοφόρων στα σκαλάκια του Μεγάλη Βρετανία και τα είδα ΟΛΑ όπως ακριβώς εξελίχθηκαν.

Να σημειώσω το εξής (επειδή ειπώθηκε από πολλούς σε πολλά μπλογκ): το ΠΑΜΕ ΔΕΝ έκλεισε το Σύνταγμα. Η περοφρούρηση της συγκέντρωσης, των μπλόκων του ΠΑΜΕ ΔΕΝ εμπόδιζε τον κόσμο από το να πάει μπροστά στη Βουλή. 

Η μεν περιφρούρηση του ΠΑΜΕ ήταν σε κάθε άκρη των μπλοκ του, όμως σε κάθε είσοδο προς το Σύνταγμα υπήρχαν διάδρομοι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ για να περνά ο κόσμος. Το ΠΑΜΕ λοιπόν δεν εμπόδιζε ΚΑΝΕΝΑΝ διαδηλωτή από το να περάσει στα μπλοκ του και να φτάσει μέχρι έξω από τη Βουλή. Πρόκειται για ΨΕΜΑ και κακοήθια.

Φτάνουν λοιπόν σε κάποια στιγμή κάποιοι διαδηλωτές του «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ». Φτάνουν μπροστά από την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ και αρχίζουν να τους βρίζουν ΧΥΔΑΙΑ και ασύστολα. Μιλάμε για απίστευτη χυδαιότητα. Η περιφρούρηση δεν αντιδρά. Προφανώς γνωρίζουν ότι οι υβριστές λειτουργούν προβοκατόρικα (να προβοκάρουν αντιδράσεις και να αρχίσουν την επίθεση).

Μετά τις ύβρεις, αφού αυτό δεν «έπιασε», άρχισαν να εκτοξεύουν μπουκάλια νερό, καφέδες, κλπ. Υπήρχαν βέβαια κάποιες μικρο-αψιμαχίες, αλλά τίποτε σημαντικό, γιατί τα παιδιά του ΠΑΜΕ κρατούσαν ψυχραιμία.

Αφού και αυτό δεν «έπιασε» έβγαλαν βαριοπούλες και άρχισαν να σπάνε μάρμαρα (για να τα πετάξουν).

Στο μεταξύ είχαν εμφανιστεί, προστεθεί σε αυτούς αρκετές δεκάδες (καμιά 300ρια τουλάχιστον στο σύνολο), ενώ σε χρόνο ανύποπτο είχαν βγει κουκούλες, μάσκες, κλπ.

Και άρχισε η επίθεση κατά του ΠΑΜΕ. 

Η δολοφονική επίθεση, με ξύλα, μάρμαρα, πέτρες, μολότοφ, πυροσβεστήρες, δακρυγόνα, μπογιές, κ.α. Γιατί όταν πετάς τεράστια κομμάτια μάρμαρο σε γυμνά κεφάλια πας για να σκοτώσεις. Ένας ΠΑΜίτης δέχτηκε μολότοφ και του κάηκαν τα πόδια. Βρίκα στον δρόμο ακόμα και ένα ξύλο μυτερό με μαχαίρι, το οποίο είχε εκτοξευτεί σαν ακόντιο κατά των διαδηλωτών του ΠΑΜΕ.

Το σπάσιμο των μπλοκ όμως ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΕ. Το ΠΑΜΕ αντεπιτέθηκε ξανά και ξανά και απόθησε τους ρουφιάνους-προβοκάτορες, αναρχοφασίστες και δεν ξέρω και γω τι άλλο μπορεί να είναι (ασφαλίτες, ακροδεξιοί και δεν συμμαζεύεται)

Πολλά τα ερωτηματικά:

Το μπλοκ αυτό των «αναρχικών» είχε ήδη κάνει επεισόδια στο Μοναστηράκι. Γιατί η αστυνομία δεν τους σταμάτησε και τους άφησε να πάνε μέχρι το Σύνταγμα;

Πως πέρασαν ανενόχλητοι μέσα από τα μπλοκ της ΓΣΕΕ;

Δύο από τους «αναρχικούς» που μάζεψε η περιφρούρηση αποδείχθηκαν ασφαλίτες (σύμφωνα με το ΠΑΜΕ) και παραδόθηκαν στην αστυνομία (γεγονός που μετέδωσε και το twitter της ελευθεροτυπίας).

Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν τελικά να υπονομευτεί ουσιαστικά μια από τις πλέον μεγαλειώδης απεργιακές κινητοποιήσεις της μεταπολίτευσης.

Κανείς από αυτούς τους παλιορουφιάνους να μη κοιμάται ήσυχος. Εμείς τον αγώνα μας δεν θα τον σταματήσουμε ότι και αν ρίξουν εναντίον μας, κράτος-παρακράτος, ορατοί και κεκαλυμμένοι κατασταλτικοί μηχανισμοί…

Αθάνατος ο ηρωικός εργάτης οικοδόμος, Δημήτρης Κοτζαρίδης

Σκηνές από τη περικλωση της Βουλής από το ΠΑΜΕ (και όχι τους «αγανακτισμένους» όπως γράφει το newsit):

Φωτογραφικό ρεπορτάζ από την επίθεση

Εδώ αρχίζει η επίθεση κατά της περιφρούρησης της διαδήλωσης πίσω από προκάλυμμα καπνού

Με το σφυρί κατά ηλικιωμένου διαδηλωτή

Στο στρατιωτικό εξοπλισμό των προβοκατόρων και πυροσβεστήρες

Με πλήρη εξάρτυση και αστυνομικό γκλομπ

Εκτοξεύουν βόμβα

Με μολότοφ επιχειρούν να κάψουν διαδηλωτές

Ο Θύμιος Καλαμούκης (ελληνοφρένεια) απαντά σε πολλούς για πολλά:

  Ορισμένες τελευταίες σκέψεις

(με αφορμή και τη συζήτηση που έγινε εδώ, με φίλους και συναγωνιστές εκτός διαδικτύου)

Πρόκειται για συγκέντρωση σταθμό στην πρόσφατη ιστορία του εργατικού κινήματος. Και ως προς τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά της. Αλλά και ως προς το γεγονός ότι για πρώτη φορά αποκρούστηκαν επιτυχώς παρακρατικοί, που δεν μπόρεσαν να επιτελέσουν το σύνηθες έργο τους, προκαλώντας τη γενικότερη επίθεση της κρατικής καταστολής κατά των απεργών.

Ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ, στα παιδιά αυτά της περιφρούρησης, που με κίνδυνο τη δική τους ζωή και σωματική ακεραιότητα, προστάτεψαν όλους εμάς, τους δεκάδες χιλιάδες των διαδηλωτών του ΠΑΜΕ (αλλά και τους άλλους της ΓΣΕΕ, κλπ., και ας μη τους το αναγνωρίζουν – το ξύλο που δεν έφαγαν από τα ΜΑΤ χθες το οφείλουν στο ΠΑΜΕ). 

Αν δεν υπήρχαν αυτά τα παιδιά, αν «σπάγανε» υπό το βάρος της βίας, της άγριας επίθεσης που εξαπέλυσε κατά της συγκέντρωσης αυτό το συνοθύλευμα παρακρατικών, ακροδεξιών, αναρχοφασιστών, τώρα θα θρηνούσαμε πολύ περισσότερες απώλειες.

Ντροπή και αίσχος σε όλους αυτούς τους δήθεν «αριστερούς», «προοδευτικούς», κλπ., που ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες βρήκαν το θράσσος να ρίξουν λάσπη στο ΠΑΜΕ, με κακοήθιες, ψέματα, χυδαίες διαστρεβλώσεις. Τέτοιες παρωπίδες, τέτοιο αντι-ΚΚΕ μένος, δεν έχουν ΟΥΤΕ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ. 

Όλα αυτά περί «συνεργασίας ΠΑΜΕ-ΜΑΤ», περί «προστασίας της Βουλής», περί «κλεισίματος του Συντάγματος» και άλλες τέτοιες μλκς. Αν δεν ήμουν αυτόπτης μάρτυρας των όσων συνέβησαν μπορεί και να τους πίστευα τους ΑΘΛΙΟΥΣ.

Πίστευα πάντα ότι μπορώ να μιλω με τον οποιοδήποτε, ανεξάρτητα από ποια οργάνωση ανήκει και πια ιδεολογία πιστεύει. Πάντα μιλούσα με ανθρώπους από τον αναρχικό μέχρι τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο, ακόμα και με ανθρώπους απαθείς και απολιτικούς. 

Ο αντι-ΚΚΕδισμός όμως πολλών εξ αυτών, που εκφράστηκε με ιδιαίτερη σφοδρότητα και μένος τις τελευταίες μέρες, με αφήνει κυριολεκτικά ΑΗΔΙΑΣΜΕΝΟ.

Η όλη αυτή εμπειρία με έφερε πολύ πιο κοντά στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, στα οποία ήμουν έτσι και αλλιώς ήδη φίλα προσκείμενος. Όλα αυτά που μου έλεγαν όλα αυτά τα χρόνια διάφοροι συναγωνιστές, για προβοκάτορες, κλπ., είναι αλήθεια ότι δεν τα πίστευα πάντα ή μου φαίνονταν υπερβολές. Τελικά αν δεν είσαι μέσα στο κίνημα, μέσα στα πράγματα και δεν τα βλέπεις ο ίδιος, αν δεν τα ζεις, δεν μπορείς να τα κατανοήσεις. 

Μέσα από κανάλια, μπλογκ, κλπ κλπ., δεν μπορείς ούτε στο ελάχιστο να κατανοήσεις αυτό που το ίδιο το καμίνι της ταξικής πάλης και μόνο μπορεί να σε κάνει να καταλάβεις…για πολλά πράγματα.

Είναι πλέον ξεκάθαρο τι ρόλο παίζει ο καθένας. Είναι πλέον ξεκάθαρο που στέκεται ο καθένας. Σε συνθήκες πολέμου, έντονης ταξικής πάλης, πρέπει να διαλέξεις στρατόπεδο. Με το συβμιβασμό; τον χαφιεδισμό; Ή με το ταξικό εργατικό κίνημα; Οι γραμμές είναι ξεκάθαρες και είναι γραμμένες με αίμα. 

Δύσκολα σβήνονται, δύσκολα παραποιούνται.

Αυτή η επίθεση μας έφερε όλους πολύ κοντά. Μίλησα με πολύ κόσμο. Ποτέ δεν ήταν τόσο δεμένος και τόσο αποφασισμένος. Η επίθεση αυτή, αν μεταξύ άλλων στόχευε στο να σπάσει και το ηθικό των αγωνιζόμενων εργατών, των μελών, των φίλων του ΠΑΜΕ, τους εργαζόμενους που για πρώτη φορά κατέβηκαν στους δρόμους με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, απέτυχε παταγωδώς.

Καλούς αγώνες λοιπόν σύντροφοι και συναγωνιστές!

Και κάτι τελευταίο: τέρμα πια με τα υβριστικά, προσβλητικά, υποτιμητικά σχόλια.  

Τέτοιου είδους σχόλια, πλέον δεν θα δημοσιεύονται. Δεν θα δώσουμε άλλο βήμα από αυτό το μπλογκ σε υβριστές του κινήματος και απολογητές των παρακρατικών αναρχοφασιστών. 

Άλλωστε αποδείχθηκε και μέσα στη συζήτηση ότι δεν υπάρχει απλά διάθεση για διάλογο, για συζήτηση. 

Οι αντι-ΚΚΕ παρωπίδες, ο χυδαίος αντι-ΚΚΕδισμός κάνει απογορευτική κάθε λογική ή γόνιμη συζήτηση. Κανείς δεν «ακούει». Τσάμπα μου φαίνεται απαντάω και η υπομονή μου πια έχει εξαντληθεί.

ΠΗΓΗ. erodotos