ΚΥΡΙΑΚΗ 19-4-2015
Την Τρίτη, 31/3, στην εφημερίδα «Τα Νέα», υπήρχε ρεπορτάζ στο οποίο αναφερόταν: «Οι κλειστές κάνουλες των τραπεζών, η κατακόρυφη πτώση του τζίρου και η παύση πίστωσης από προμηθευτές του εξωτερικού συνθέτουν τη δραματική εικόνα της αγοράς».
Αυτή η καταγραφή αποτυπώνει ανάγλυφα την αγωνία της αστικής τάξης για την πορεία της οικονομίας μετά από σχεδόν 6 χρόνια καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, καταστροφής κεφαλαίου και εργατικής δύναμης. Αποτυπώνει το φόβο της για νέα ύφεση.
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ του Γενάρη για την καπιταλιστική οικονομία είναι αποκαρδιωτικά για το κεφάλαιο και δείχνουν σημάδια κρίσης.
Σύμφωνα με αυτά, μεγάλη επιδείνωση παρουσίασε ο δείκτης κύκλου εργασιών στη βιομηχανία το Γενάρη του 2015, υποχωρώντας κατά 16% σε σχέση με την υποχώρηση 5,2% του Γενάρη του 2014. Σχεδόν ίδια είναι η πορεία του δείκτη και σε σχέση με το Δεκέμβρη του 2014.
Κατά τα αστικά επιτελεία, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν αδυναμία εξόδου από την ύφεση της εγχώριας βιομηχανίας, ενώ προοιωνίζονται ακόμη χειρότερες μέρες, καθώς τα στοιχεία του Γενάρη δείχνουν ύφεση και σε κλάδους που μέχρι τώρα είχαν επιδείξει αντοχές, κυρίως λόγω του εξαγωγικού τους προσανατολισμού, όπως τα πετρελαιοειδή.
Από τα αναλυτικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η επιδείνωση οφείλεται στη μείωση του δείκτη κύκλου εργασιών μεταποιητικής βιομηχανίας κατά 16,2%, που εξηγείται από τη μείωση της εσωτερικής ζήτησης και τη μείωση εξαγωγών.
Ενδεικτικά του νέου κύκλου ύφεσης στον οποίο εισέρχεται η βιομηχανία, σύμφωνα με τον αστικό Τύπο, είναι τα συγκρίσιμα στοιχεία του δείκτη Γενάρη 2015 με το δείκτη Δεκέμβρη 2014, όπου το σύνολο των κλάδων εμφανίζει αρνητικό πρόσημο, με εξαίρεση τον κλάδο τροφίμων (5,6%), κλωστοϋφαντουργικών ειδών (18,7%), χημικών προϊόντων (2,9%) και βασικών μετάλλων (13,9%).
Τα στοιχεία ομολογούν ότι σκαλώνει η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας, ότι ενδέχεται να πισωγυρίσει. Ολα αυτά σε συνδυασμό με τη στασιμότητα στην οικονομία της Ευρωζώνης καθιστούν για την αστική τάξη το πρόβλημα ακόμα πιο οξύ, πόσο μάλλον ότι συνοδεύεται από δυσκολία στη χρηματοδότησή της.
Οι γλαφυρές περιγραφές στον αστικό Τύπο κρούουν το κώδωνα του κινδύνου όπως έκαναν άλλωστε και παλιότερα, επισημαίνοντας την ανάγκη να επιταχυνθεί η υλοποίηση μέτρων στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Με την καπιταλιστική οικονομία σ' αυτήν την κατάσταση, σε Ελλάδα και Ευρωζώνη, με τους ανταγωνισμούς να μαίνονται μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων και μονοπωλιακών ομίλων, είναι τουλάχιστον αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα όχι άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής, αλλά και λήψης έστω μέτρων ουσιαστικής ανακούφισης του λαού και μάλιστα από κυβερνήσεις που υποκλίνονται στα προτάγματα όσων τσακίζουν τους λαούς.
«Εντιμος» ή «οδυνηρός» ο συμβιβασμός ή η όποια έκβαση της διαπραγμάτευσης θα 'ναι από χέρι αντιλαϊκή.
Αλλωστε, αιώνες καπιταλισμού αποδεικνύουν ότι είναι αδύνατο να συμβιβαστούν διαμετρικά αντίθετα ταξικά συμφέροντα.
Οποτε ο λαός παρασύρθηκε να πιστέψει κάτι τέτοιο οδηγήθηκε σε πραγματική πανωλεθρία.
Γι' αυτό είναι κρίσιμο οι εργαζόμενοι να μην έχουν στάση αναμονής απέναντι στις εξελίξεις, στις διαπραγματεύσεις και τα παζάρια.
Για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα είναι μονόδρομος η οργάνωση της πάλης τους για ανάκτηση των απωλειών τους, κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, με ταυτόχρονη διεκδίκηση κάλυψης όλων των σύγχρονων αναγκών τους. Είναι σημαντικό να αναδειχθούν οι προϋποθέσεις που χρειάζονται, προκειμένου να υπάρξει διέξοδος υπέρ των λαϊκών - εργατικών συμφερόντων.
Προϋποθέσεις που δεν παζαρεύονται, δεν μπορούν να γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, ούτε αφορούν αντιπαραθέσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Τέτοιες προϋποθέσεις είναι η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, η αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, απ' όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, η μη αναγνώριση του χρέους και η μονομερής διαγραφή του.
Προϋποθέσεις που βεβαίως δεν χαρίζονται ούτε διαμορφώνονται με κυβερνητικές εναλλαγές εντός του σημερινού πλαισίου.
Προϋποθέσεις που καταχτιούνται με αγώνα, με πάλη του λαού σε κατεύθυνση ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο, που απαιτούν ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
ΠΗΓΗ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Την Τρίτη, 31/3, στην εφημερίδα «Τα Νέα», υπήρχε ρεπορτάζ στο οποίο αναφερόταν: «Οι κλειστές κάνουλες των τραπεζών, η κατακόρυφη πτώση του τζίρου και η παύση πίστωσης από προμηθευτές του εξωτερικού συνθέτουν τη δραματική εικόνα της αγοράς».
Αυτή η καταγραφή αποτυπώνει ανάγλυφα την αγωνία της αστικής τάξης για την πορεία της οικονομίας μετά από σχεδόν 6 χρόνια καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, καταστροφής κεφαλαίου και εργατικής δύναμης. Αποτυπώνει το φόβο της για νέα ύφεση.
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ του Γενάρη για την καπιταλιστική οικονομία είναι αποκαρδιωτικά για το κεφάλαιο και δείχνουν σημάδια κρίσης.
Σύμφωνα με αυτά, μεγάλη επιδείνωση παρουσίασε ο δείκτης κύκλου εργασιών στη βιομηχανία το Γενάρη του 2015, υποχωρώντας κατά 16% σε σχέση με την υποχώρηση 5,2% του Γενάρη του 2014. Σχεδόν ίδια είναι η πορεία του δείκτη και σε σχέση με το Δεκέμβρη του 2014.
Κατά τα αστικά επιτελεία, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν αδυναμία εξόδου από την ύφεση της εγχώριας βιομηχανίας, ενώ προοιωνίζονται ακόμη χειρότερες μέρες, καθώς τα στοιχεία του Γενάρη δείχνουν ύφεση και σε κλάδους που μέχρι τώρα είχαν επιδείξει αντοχές, κυρίως λόγω του εξαγωγικού τους προσανατολισμού, όπως τα πετρελαιοειδή.
Από τα αναλυτικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η επιδείνωση οφείλεται στη μείωση του δείκτη κύκλου εργασιών μεταποιητικής βιομηχανίας κατά 16,2%, που εξηγείται από τη μείωση της εσωτερικής ζήτησης και τη μείωση εξαγωγών.
Ενδεικτικά του νέου κύκλου ύφεσης στον οποίο εισέρχεται η βιομηχανία, σύμφωνα με τον αστικό Τύπο, είναι τα συγκρίσιμα στοιχεία του δείκτη Γενάρη 2015 με το δείκτη Δεκέμβρη 2014, όπου το σύνολο των κλάδων εμφανίζει αρνητικό πρόσημο, με εξαίρεση τον κλάδο τροφίμων (5,6%), κλωστοϋφαντουργικών ειδών (18,7%), χημικών προϊόντων (2,9%) και βασικών μετάλλων (13,9%).
Τα στοιχεία ομολογούν ότι σκαλώνει η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας, ότι ενδέχεται να πισωγυρίσει. Ολα αυτά σε συνδυασμό με τη στασιμότητα στην οικονομία της Ευρωζώνης καθιστούν για την αστική τάξη το πρόβλημα ακόμα πιο οξύ, πόσο μάλλον ότι συνοδεύεται από δυσκολία στη χρηματοδότησή της.
Οι γλαφυρές περιγραφές στον αστικό Τύπο κρούουν το κώδωνα του κινδύνου όπως έκαναν άλλωστε και παλιότερα, επισημαίνοντας την ανάγκη να επιταχυνθεί η υλοποίηση μέτρων στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Με την καπιταλιστική οικονομία σ' αυτήν την κατάσταση, σε Ελλάδα και Ευρωζώνη, με τους ανταγωνισμούς να μαίνονται μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων και μονοπωλιακών ομίλων, είναι τουλάχιστον αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα όχι άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής, αλλά και λήψης έστω μέτρων ουσιαστικής ανακούφισης του λαού και μάλιστα από κυβερνήσεις που υποκλίνονται στα προτάγματα όσων τσακίζουν τους λαούς.
«Εντιμος» ή «οδυνηρός» ο συμβιβασμός ή η όποια έκβαση της διαπραγμάτευσης θα 'ναι από χέρι αντιλαϊκή.
Αλλωστε, αιώνες καπιταλισμού αποδεικνύουν ότι είναι αδύνατο να συμβιβαστούν διαμετρικά αντίθετα ταξικά συμφέροντα.
Οποτε ο λαός παρασύρθηκε να πιστέψει κάτι τέτοιο οδηγήθηκε σε πραγματική πανωλεθρία.
Γι' αυτό είναι κρίσιμο οι εργαζόμενοι να μην έχουν στάση αναμονής απέναντι στις εξελίξεις, στις διαπραγματεύσεις και τα παζάρια.
Για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα είναι μονόδρομος η οργάνωση της πάλης τους για ανάκτηση των απωλειών τους, κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, με ταυτόχρονη διεκδίκηση κάλυψης όλων των σύγχρονων αναγκών τους. Είναι σημαντικό να αναδειχθούν οι προϋποθέσεις που χρειάζονται, προκειμένου να υπάρξει διέξοδος υπέρ των λαϊκών - εργατικών συμφερόντων.
Προϋποθέσεις που δεν παζαρεύονται, δεν μπορούν να γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, ούτε αφορούν αντιπαραθέσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Τέτοιες προϋποθέσεις είναι η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, η αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, απ' όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, η μη αναγνώριση του χρέους και η μονομερής διαγραφή του.
Προϋποθέσεις που βεβαίως δεν χαρίζονται ούτε διαμορφώνονται με κυβερνητικές εναλλαγές εντός του σημερινού πλαισίου.
Προϋποθέσεις που καταχτιούνται με αγώνα, με πάλη του λαού σε κατεύθυνση ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο, που απαιτούν ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
ΠΗΓΗ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου