Ναι-νικήσαμεν!... Της Λιάνας Κανέλλη

ΚΥΡΙΑΚΗ 22-3-2015

Στο επικοινωνιακό επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης, αν γυρίσει κανείς το ιστορικό εμπειρικό ρολόι πίσω, θα βρει μια συγκλονιστική φραστική δημιουργική ασάφεια του τότε ηγέτη της Αλλαγής, το περίφημο «μη πόλεμος». 

 

Επιχείρημα που εξουδετέρωνε ως διπλούς πέλεκυς και την ειρήνη, και τον πόλεμο. Η επικοινωνιακή μετάλλαξη του ανθρώπινου DNA που είχε εγγράψει σ' όλη τη γη, και τη φρίκη του πολέμου και τις ωδίνες των κόπων της ειρήνης είχε άκρως πειστικές επιπτώσεις στην... ανάδερφο πατρίδα μας.

 

 

 ΕΟΚ, ΝΑΤΟ, συνδικάτα, βάσεις του θανάτου κ.λπ., καθόρισαν με ιδιαίτερη άνεση τις σχέσεις τους μαζί μας, έτσι ώστε να μένουν φεύγοντας, να τιμώνται υβριζόμενοι ως θεσμοί, να πλακώνει η μία μετά την άλλη συμφωνία πάνω στα κεφάλια μας με ευρύτερη κοινοβουλευτική συναίνεση.

 

Σ' αυτό το εμπνευσμένο δόγμα του στερητικού «μη» στην αφασική κατάφαση και τις πολιτικές που επιτρέπουν κάτι να γίνεται απ' το τίποτα, το οποίο με τη σειρά του καταβρόχθιζε τα άπαντα, πατάει και το σημερινό κυρίαρχο μη αριστερό, μη δεξιό, πρώτη φορά καμένου αριστερά, με νταούλια και βιολιά συγκυβερνητικού σχήματος. 

Ετσι έχουμε μη άρτον, μη θέαμα, σ' ένα επικοινωνιακό εκκρεμές γιγάντιας ταλάντωσης, που βαράει στα πιο ρηχά άκρα που μπορεί να διακρίνει ο κοινός νους της μοντέρνας δεινοσαυρικής διαδικτυακής εποχής των νεαρών ζόμπι. 

Τα ψίχουλα, μαζεμένα με υγρά μαντιλάκια θυμωμένης πατριωτικής ευαισθησίας απ' τα πιάτα των ασφαλιστικών ταμείων, και τα σκουπίδια των μεγάλων οφειλετών του δημοσίου, παρουσιάζονται ως σωτήριο λουκούλειο γεύμα από αυτοαποκαλούμενη κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας». 

Ετσι το κομμάτι της που ασχολείται κυβερνητικά με την «εθνική σωτηρία» μετατρέπει, κι ίσως όχι για μία μόνο μέρα, τις στρατιωτικές μπάντες σε πρωτότυπη street art μεταμοντέρνου Λυκείου Ελληνίδων, ως θεαματικό μη θέαμα, και ως κάγκελα που συναντούν τα μυαλά κι όχι μυαλά στα κάγκελα.

Και καταλήγουμε στην επικοινωνία της μη επικοινωνίας. 

 

Εδώ μόνον ο Θεός - εθελοντής μπορεί να βάλει το χέρι του επί τον τύπον των ήλων, όχι γιατί ο υπουργός Οικονομικών αντέχει κι επωφελείται κιόλας από αστειάκι για το μεσαίο δακτυλάκι, αλλά γιατί το «αέραααα» - ιαχή του αλβανικού έπους - μετατρέπεται σε συνολική εκτίμηση του γιγάντιου χρέους από τον υπουργό που στέκεται φλάμπουρο σιμά στον πρωθυπουργό. 

 

Στην ίδια μη επικοινωνία η Πολωνία ήταν ναζιστική, κι άλλο θεσπέσια, σαν την αποθέωση της αστικής δημοκρατίας, που οφείλει να περνάει απ' τη λαιμητόμο της Χρυσής Αυγής κάθε της απόφαση, φτάνει ο δήμιος να είναι εκλεγμένος.

 

Μη άρτος. Μη θεάματα. Μη επικοινωνία. Σ' αυτό το ιερό τρίποδο χτίζονται οι εικόνες των πλατειών που θα προκύψουν μετά τη σύγκρουση, τη σωτήρια θεραπευτική σύγκρουση με το Eurogroup. 

Οι πλατείες των αγανακτισμένων θα γίνουν πλατείες ενθουσιασμένων, μετά θα γίνουν πλατείες απογοητευμένων, ίσως λίγο αργότερα πλατείες οργισμένων, και στο τέλος, βοηθούντος και του θέρους, πλατείες μετριοπαθών ικανοποιημένων που έβαλαν τον πήχυ ψηλά και περνάν από κάτω χαρωπά, γιατί με τούτα και μ' αυτά, αφού τους ΑΝΕΛ μπορεί να τους διαδεχτεί το Ποτάμι, κι αφού χρυσαυγίτες μπορούν να κατεβαίνουν σε κοινά ψηφοδέλτια με τους συριζαίους στα λιμάνια, θα ανακράζουμε «αποφύγαμε τα χειρότερα». 

Η υπερμάχος κοινοβουλευτική στρατηγός, αν ερμηνευτεί αλλιώς ο κανονισμός, θα πιστοποιήσει και το μη λάβαρο της μη επανάστασης του ενδεχομένως μη 2015: 
μη καταστροφή. Ευρωζωνάτη και καμαρωτή. 

Νενικήκαμεν (προσοχή: το νε στο νενικήκαμεν γράφεται με ναι)...



ΠΗΓΗ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ