Σκέψεις ενός παρείσακτου

ΤΕΤΑΡΤΗ 24-9-2014

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ









  
1. Εξαντλημένη η κοινωνία δεν επιθυμεί με τίποτα να χαλάσει και την ελάχιστη καλή διάθεση που της έχει απομείνει και να ασχοληθεί έστω για λίγο, ως όφειλε, για τον ένα χρόνο που συμπληρώθηκε από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

2. Το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών ανάμεσα στο καθεστώς και τους χρυσαυγίτες δεν προκάλεσε την αναστάτωση που αναμενόταν. Οταν τα επίλεκτα γουρούνια της οργάνωσης το ένα μετά το άλλο περνούσαν το κατώφλι του Κορυδαλλού, μεγάλωναν ταυτόχρονα την επιρροή τους στους ψηφοφόρους.

 

3. Η μόνη πρόοδος των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής είναι ότι την κώφωσή τους ακολουθεί η απώλεια όρασης. Είμαι πικρόχολος, αλλά η κατάσταση είναι πια ανυπόφορη. 

 

Δεν μπορώ να κατανοήσω στο ελάχιστο αυτό το αγοραίο είδος των ανθρώπων που συνδέονται με τη θέλησή τους με νεοναζισμό και βρίσκονται διαρκώς σε μια διαρκή πρόκληση, διαβρώνοντας το καθετί με το φυλετικό μίσος και τις ταπεινώσεις που επιβάλλουν στους μετανάστες, υπό τη θεάρεστη επίβλεψη του κράτους. 

 

Η Χρυσή Αυγή ιστορικά εκπροσωπεί τα τάγματα ασφαλείας, τους κυνηγούς κεφαλών και τους γερμανοτσολιάδες. Δεν πρόκειται απλά για δυσάρεστες αναμνήσεις που μπορούμε ίσως να ξεπεράσουμε με τη βοήθεια των γνωστών τεχνικών. 

 

Οσο αποβάλλουμε από το κεφάλι μας τα θύματα, τόσο θα επιστρέφουν δριμύτεροι οι θύτες.

 

4. Είναι αδύνατον να υπάρξει η ζητούμενη πνευματική ανάταση όσο οι πολίτες αντιμετωπίζουν ακόμη και τώρα τη δολοφονία του Φύσσα σαν μια ιδανική ιστορία για γενικευμένο κουτσομπολιό. 

 

Ηδη οι φασίστες προβάλλουν βάναυσα τη μνήμη του θύματος στο διαδίκτυο, αναγκάζοντας τον πατέρα του ν' απαντά δημοσίως στους «αξιότιμους» δημοσιογράφους για όσα ακούγονται και γράφονται για το νεκρό παιδί του. 

 

Τα γουρούνια διευρύνουν το χοιροστάσιό τους και, χάρη στους ψηφοφόρους τους, δολοφονούν τον Παύλο ξανά και ξανά στο διηνεκές.

 

5. Η επανεμφάνιση των γνωστών χρυσαυγιτών στα ρημαγμένα τοπία της τηλεόρασης που αποπνέει περιφρόνηση για καθετί εκτός από τις διαφημίσεις, είναι απόδειξη για την αδιάκοπη παρουσία της οργάνωσης στη ζωή μας. 

 

Είναι λάθος να μιλάμε για απλή ανευθυνότητα των δημοσιογράφων. Πρόκειται για καπατσοσύνη που βαφτίζεται αμεροληψία. 

 

Κάθε συνάντηση ανάμεσα σε δημοσιογράφους και χρυσαυγίτες εξελίσσεται σε αγώνα ανάμεσα σε παπατζήδες. Στο τέλος και οι δύο πλευρές αποχωρούν κερδισμένες και κολακευμένες. 

 

Τα γουρούνια, γιατί ακόμη μια φορά διαφημίστηκαν, και οι δημοσιογράφοι γιατί ακόμη μια φορά ξεσκέπασαν τους αγκυλωτούς σταυρούς.

 

6. Το κλειδί της ύπαρξης της κυβέρνησης δεν είναι η λογική της, όπως παρανοϊκά καυχιέται, αλλά ότι σέρνεται εκμεταλλευόμενη τη μεταβατική περίοδο που περνά η Ευρώπη. 

 

Η μιζέρια, τα κλονισμένα νεύρα, η ψεύτικη ευεξία των υπουργών και η ανικανότητά τους να εκτεθούν στην αλήθεια μετέτρεψαν το Μαξίμου σε καταφύγιο για μετριότητες. 

 

Απολιθωμένη από το ξεκίνημα της ύπαρξής της, η κυβέρνηση παρ' όλα αυτά λέει ναι στους Ευρωπαίους, ελπίζοντας ότι θα ολοκληρώσει την παράστασή της.

 

7. Οι εταιρείες των Ευρωπαίων μπορούν να γιορτάζουν προσώρας τη νίκη τους πάνω μας. Μου θυμίζουν τη φράση του Πύρρου: «Αλλη μια τέτοια νίκη και ξοφλήσαμε!» 

 

Οι Ευρωπαίοι, έχοντας αποκτήσει βαθιά γνώση από την περιπέτεια στην οποία μας έριξαν, πιστεύουν ομόθυμα ότι, αν σκληρύνουν κι άλλο τη στάση τους, θα αποποιηθούμε όχι μόνο των δικαιωμάτων μας αλλά και της καταγωγής μας.

 

 

 

ΠΗΓΗ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ