ΔΕΥΤΕΡΑ 25-8-2014
Του Γιώργου Σιέμπου (Οικονομολόγος)
Ο κατακερματισμός της Δημόσιας Υγείας και της Δημόσιας Παιδείας αποτελεί και αυτός μια ανεξήγητη συνέπεια της δανειακής σύμβασης.
Στην χώρα μας σήμερα οι ανασφάλιστοι αγγίζουν τα 3 εκατομμύρια, ενώ πολλά νοσοκομεία υπολειτουργούν και άλλα τόσα έκλεισαν ή θα κλείσουν. Σύμφωνα με τους γιατρούς του κόσμου, στην Ελλάδα δεν υφίσταται σύστημα υγείας.
Αύγουστος 2014, η πόλη μισοάδεια. Όσοι τυχεροί έχουν ακόμα δουλειά, κατάφεραν να ξεκλέψουν λίγες μέρες άδειας και να δραπετεύσουν προς κάποιον κοντινό προορισμό. Οι αρκετοί άνεργοι της Αθήνας, εξαφανίστηκαν και αυτοί.
Κάποιοι την «κοπάνησαν» για το χωριό ή το εξοχικό (ίσως το εξοχικό που αγόρασε ο μπαμπάς τότε που το χρήμα έρεε αφειδώς), οι υπόλοιποι από αυτούς κρύφτηκαν κάτω από ένα κλιματιστικό προσπαθώντας να ξεγελάσουν τον αυγουστιάτικο καύσωνα.
Μόνο οι 20.000 άστεγοι της πόλης έμειναν στις θέσεις τους.
Έμειναν καρφωμένοι στο παγκάκι τους, για να θυμίσουν στις ορδές των τουριστών πως η Ελλάδα είναι ο φτωχός συγγενής της Ευρώπης αλλά και να ταΐσουν τις φωτογραφικές μηχανές αυτών, με ανθρώπινο πόνο και θλίψη.
Για τους ξένους, σίγουρα αυτοί οι 20.000 ταλαίπωροι, αποτελούν ένα από τα αξιοθέατα του αθηναϊκού κέντρου.
Ωστόσο, παρά την εκνευριστική ηρεμία που επικρατεί στους δρόμους της πρωτεύουσας, η κρίση συνεχίζει σχεδόν ανενόχλητη την αφαίμαξη της κοινωνίας.
Τα λουκέτα αυξάνονται, οι άνεργοι πληθαίνουν, τα παγκάκια μετατρέπονται σε καταλύματα, οι νέοι μεταναστεύουν, οι αυτοκτονίες αυξάνουν. Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ διανύουμε το πέμπτο έτος του μνημονίου και το έβδομο της οικονομικής κρίσης.
Μοιραία λοιπόν δημιουργείται το ερώτημα, «τι καταφέραμε αυτά τα τέσσερα χρόνια, μετά από τόσες θυσίες;».
Διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας απάντησης αναπαράγονται από τα κυβερνητικά στελέχη. Ξένοι επενδυτές ήρθαν για να πρωταγωνιστήσουν στο ελληνικό Success Story, σχιστομάτες κομουνιστές είναι έτοιμοι ρίξουν πολλά καράβια Γουάν στην αγορά, εκατομμύρια τουρίστες κατέφτασαν για να ζήσουν το διάσημο ελληνικό καλοκαίρι ενώ στο έργο συμμετέχουν και κροίσοι από την Ρωσία αλλά και βασιλικοί γόνοι από την Μέση Ανατολή.
Ο παρανομαστής όμως είναι κοινός, «η ανάπτυξη έφτασε».
«Πιασάρικες» απαντήσεις που προκαλούν ανακούφιση.
Ωστόσο δεν μου εξήγησε κανείς από τους κυβερνητικούς εταίρους, γιατί στα τέσσερα χρόνια λιτότητας το δημόσιο χρέος εκτοξεύτηκε από το 148% (του ΑΕΠ) του 2010, στο 175% του 2014.
Η υπερχρεωμένη Ελλάδα ωθήθηκε σε νέα δάνεια για να αντιμετωπίσει την κρίση η οποία, όπως μας είπαν, προκλήθηκε από τον υπερδανεισμό.
Σήμερα μπορούμε να καμαρώνουμε ως η πλέον (υπερ)χρεωμένη χώρα της Ευρωζώνης.
Κανείς δεν ασχολήθηκε με τους μισθούς πείνας και τον εργασιακό μεσαίωνα που επιβλήθηκαν στην αγορά.
Η Eurostat καταγράφει μία μείωση του βασικού μισθού κατά 25%, από το 2010 έως το 2014. Μείωση που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνά αυτό το ποσοστό και φυσικά μπορεί να καταγραφεί στα «επιτεύγματα» της μνημονιακής πολιτικής.
Γιατί πρέπει να πανηγυρίζω όταν σχεδόν 1,5 εκατομμύρια συνάνθρωποι μου βρίσκονται αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας;
Άλλο ένα αναπάντητο ερώτημα. Η ανεργία στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής σήμερα ξεπερνά το 27%, ποσοστό που μας δίνει άλλη μια θλιβερή πρωτιά.
Φυσικά μιλάμε για ένα ακόμα μνημονιακό επίτευγμα, οι άνεργοι το 2010 ανερχόταν στο 12,5% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας και στο υφεσιακό 2008 στο 7,7%.
Τόσα λέγονται και για την ανάγκη να παρουσιάσουμε πρωτογενές πλεόνασμα, πραγματικά (ή «τωόντι» όπως θα έλεγε μια φίλη) αν αυτό το επιτύχουμε διαχρονικά, θα μιλάμε για σημαντική κατάκτηση.
Ωστόσο παρά την υπερφορολόγηση, την αφαίμαξη των νοικοκυριών και των ελεύθερων επαγγελματιών, το 2013 καταφέραμε να παρουσιάσουμε έλλειμμα της τάξεως του 12,7% (που μεταφράζεται σε 23,1 δισεκατ. Ευρώ).
Αξίζει να σημειώσουμε πως το 2010 το έλλειμμα της ελληνικής οικονομίας κυμάνθηκε στο 10,9% (σ.σ. το Δημόσιο Χρέος επί της ουσίας συντίθεται από συσσωρευμένο έλλειμμα). Ίσως κάποιοι να το φαντάστηκαν, και εδώ κατέχουμε την Πανευρωπαϊκή πρωτιά.
Και μέσα σε όλο αυτό, έρχεται η αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία να αποδείξει πως ακόμα στέκει αγέρωχη. Πολύς λόγος έγινε γι αυτήν, υποτίθεται πως η πάταξή της ήταν προτεραιότητα της εκάστοτε μνημονιακής κυβέρνησης.
Αυτό θα διευκόλυνε την επιχειρηματικότητα και θα έδινε τόπο στην ανάπτυξη.
Τελικά, καταφέραμε κι εδώ το απίστευτο.
Σύμφωνα με την Eurostat, στον δείκτη ευκολίας επιχειρηματικής δραστηριότητας η Ελλάδα παίρνει Πανευρωπαϊκά την χειρότερη αξιολόγηση.
Ο «δείκτης ευκολίας επιχειρείν» κατατάσσει τις οικονομίες από το 1 έως το 181, με την πρώτη θέση να είναι η καλύτερη. Μια καλή κατάταξη σημαίνει ότι το ρυθμιστικό περιβάλλον είναι ευνοϊκό για τη λειτουργία των επιχειρήσεων.
Η Ελλάδα κατατάσσεται στην θέση 72 όταν η Βουλγαρία είναι στην θέση 58 και η Γερμανία στην θέση 20.
Ο κατακερματισμός της Δημόσιας Υγείας και της Δημόσιας Παιδείας αποτελεί και αυτός μια ανεξήγητη συνέπεια της δανειακής σύμβασης.
Στην χώρα μας σήμερα οι ανασφάλιστοι αγγίζουν τα 3 εκατομμύρια, ενώ πολλά νοσοκομεία υπολειτουργούν και άλλα τόσα έκλεισαν ή θα κλείσουν.
Σύμφωνα με τους γιατρούς του κόσμου, στην Ελλάδα δεν υφίσταται σύστημα υγείας. Αντίστοιχη φυσικά είναι και η κατάσταση στην παιδεία, με τον αρμόδιο Υπουργό να προαναγγείλει περεταίρω μείωση της κρατικής δαπάνης.
Πολλές σχολές είναι καταδικασμένες με λουκέτο ενώ οι εισακτέοι μειώνονται και αυτοί συνεχώς (σ.σ. γι αυτό θα αναρωτηθώ σε ένα από τα επόμενα άρθρα).
Θα κλείσω την σειρά των ανείπωτων μνημονιακών επιτευγμάτων με αυτό της φτώχειας.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την κοινωνική κατάσταση και την απασχόληση στην Ε.Ε (31/3/2014) το 23,7% του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας, διαβιώνει σε επίπεδα φτώχειας.
Την ίδια στιγμή, το 21,2% των Ρουμάνων κινδυνεύει από την φτώχεια, το 21,4% των Λετονών και το 20,9% των Ισπανών.
Μετά από όλα αυτά μην βιαστείτε να χρίσετε την μνημονιακή πολιτική ως αποτυχημένη, ίσως τα μεγάλα στοιχήματα αυτής κερδήθηκαν, μάθαμε να ξεχνάμε, σταματήσαμε να ονειρευόμαστε, εκπαιδευτήκαμε να φοβόμαστε.
ΠΗΓΗ. newsbomb.gr
Του Γιώργου Σιέμπου (Οικονομολόγος)
Ο κατακερματισμός της Δημόσιας Υγείας και της Δημόσιας Παιδείας αποτελεί και αυτός μια ανεξήγητη συνέπεια της δανειακής σύμβασης.
Στην χώρα μας σήμερα οι ανασφάλιστοι αγγίζουν τα 3 εκατομμύρια, ενώ πολλά νοσοκομεία υπολειτουργούν και άλλα τόσα έκλεισαν ή θα κλείσουν. Σύμφωνα με τους γιατρούς του κόσμου, στην Ελλάδα δεν υφίσταται σύστημα υγείας.
Αύγουστος 2014, η πόλη μισοάδεια. Όσοι τυχεροί έχουν ακόμα δουλειά, κατάφεραν να ξεκλέψουν λίγες μέρες άδειας και να δραπετεύσουν προς κάποιον κοντινό προορισμό. Οι αρκετοί άνεργοι της Αθήνας, εξαφανίστηκαν και αυτοί.
Κάποιοι την «κοπάνησαν» για το χωριό ή το εξοχικό (ίσως το εξοχικό που αγόρασε ο μπαμπάς τότε που το χρήμα έρεε αφειδώς), οι υπόλοιποι από αυτούς κρύφτηκαν κάτω από ένα κλιματιστικό προσπαθώντας να ξεγελάσουν τον αυγουστιάτικο καύσωνα.
Μόνο οι 20.000 άστεγοι της πόλης έμειναν στις θέσεις τους.
Έμειναν καρφωμένοι στο παγκάκι τους, για να θυμίσουν στις ορδές των τουριστών πως η Ελλάδα είναι ο φτωχός συγγενής της Ευρώπης αλλά και να ταΐσουν τις φωτογραφικές μηχανές αυτών, με ανθρώπινο πόνο και θλίψη.
Για τους ξένους, σίγουρα αυτοί οι 20.000 ταλαίπωροι, αποτελούν ένα από τα αξιοθέατα του αθηναϊκού κέντρου.
Ωστόσο, παρά την εκνευριστική ηρεμία που επικρατεί στους δρόμους της πρωτεύουσας, η κρίση συνεχίζει σχεδόν ανενόχλητη την αφαίμαξη της κοινωνίας.
Τα λουκέτα αυξάνονται, οι άνεργοι πληθαίνουν, τα παγκάκια μετατρέπονται σε καταλύματα, οι νέοι μεταναστεύουν, οι αυτοκτονίες αυξάνουν. Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ διανύουμε το πέμπτο έτος του μνημονίου και το έβδομο της οικονομικής κρίσης.
Μοιραία λοιπόν δημιουργείται το ερώτημα, «τι καταφέραμε αυτά τα τέσσερα χρόνια, μετά από τόσες θυσίες;».
Διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας απάντησης αναπαράγονται από τα κυβερνητικά στελέχη. Ξένοι επενδυτές ήρθαν για να πρωταγωνιστήσουν στο ελληνικό Success Story, σχιστομάτες κομουνιστές είναι έτοιμοι ρίξουν πολλά καράβια Γουάν στην αγορά, εκατομμύρια τουρίστες κατέφτασαν για να ζήσουν το διάσημο ελληνικό καλοκαίρι ενώ στο έργο συμμετέχουν και κροίσοι από την Ρωσία αλλά και βασιλικοί γόνοι από την Μέση Ανατολή.
Ο παρανομαστής όμως είναι κοινός, «η ανάπτυξη έφτασε».
«Πιασάρικες» απαντήσεις που προκαλούν ανακούφιση.
Ωστόσο δεν μου εξήγησε κανείς από τους κυβερνητικούς εταίρους, γιατί στα τέσσερα χρόνια λιτότητας το δημόσιο χρέος εκτοξεύτηκε από το 148% (του ΑΕΠ) του 2010, στο 175% του 2014.
Η υπερχρεωμένη Ελλάδα ωθήθηκε σε νέα δάνεια για να αντιμετωπίσει την κρίση η οποία, όπως μας είπαν, προκλήθηκε από τον υπερδανεισμό.
Σήμερα μπορούμε να καμαρώνουμε ως η πλέον (υπερ)χρεωμένη χώρα της Ευρωζώνης.
Κανείς δεν ασχολήθηκε με τους μισθούς πείνας και τον εργασιακό μεσαίωνα που επιβλήθηκαν στην αγορά.
Η Eurostat καταγράφει μία μείωση του βασικού μισθού κατά 25%, από το 2010 έως το 2014. Μείωση που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνά αυτό το ποσοστό και φυσικά μπορεί να καταγραφεί στα «επιτεύγματα» της μνημονιακής πολιτικής.
Γιατί πρέπει να πανηγυρίζω όταν σχεδόν 1,5 εκατομμύρια συνάνθρωποι μου βρίσκονται αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας;
Άλλο ένα αναπάντητο ερώτημα. Η ανεργία στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής σήμερα ξεπερνά το 27%, ποσοστό που μας δίνει άλλη μια θλιβερή πρωτιά.
Φυσικά μιλάμε για ένα ακόμα μνημονιακό επίτευγμα, οι άνεργοι το 2010 ανερχόταν στο 12,5% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας και στο υφεσιακό 2008 στο 7,7%.
Τόσα λέγονται και για την ανάγκη να παρουσιάσουμε πρωτογενές πλεόνασμα, πραγματικά (ή «τωόντι» όπως θα έλεγε μια φίλη) αν αυτό το επιτύχουμε διαχρονικά, θα μιλάμε για σημαντική κατάκτηση.
Ωστόσο παρά την υπερφορολόγηση, την αφαίμαξη των νοικοκυριών και των ελεύθερων επαγγελματιών, το 2013 καταφέραμε να παρουσιάσουμε έλλειμμα της τάξεως του 12,7% (που μεταφράζεται σε 23,1 δισεκατ. Ευρώ).
Αξίζει να σημειώσουμε πως το 2010 το έλλειμμα της ελληνικής οικονομίας κυμάνθηκε στο 10,9% (σ.σ. το Δημόσιο Χρέος επί της ουσίας συντίθεται από συσσωρευμένο έλλειμμα). Ίσως κάποιοι να το φαντάστηκαν, και εδώ κατέχουμε την Πανευρωπαϊκή πρωτιά.
Και μέσα σε όλο αυτό, έρχεται η αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία να αποδείξει πως ακόμα στέκει αγέρωχη. Πολύς λόγος έγινε γι αυτήν, υποτίθεται πως η πάταξή της ήταν προτεραιότητα της εκάστοτε μνημονιακής κυβέρνησης.
Αυτό θα διευκόλυνε την επιχειρηματικότητα και θα έδινε τόπο στην ανάπτυξη.
Τελικά, καταφέραμε κι εδώ το απίστευτο.
Σύμφωνα με την Eurostat, στον δείκτη ευκολίας επιχειρηματικής δραστηριότητας η Ελλάδα παίρνει Πανευρωπαϊκά την χειρότερη αξιολόγηση.
Ο «δείκτης ευκολίας επιχειρείν» κατατάσσει τις οικονομίες από το 1 έως το 181, με την πρώτη θέση να είναι η καλύτερη. Μια καλή κατάταξη σημαίνει ότι το ρυθμιστικό περιβάλλον είναι ευνοϊκό για τη λειτουργία των επιχειρήσεων.
Η Ελλάδα κατατάσσεται στην θέση 72 όταν η Βουλγαρία είναι στην θέση 58 και η Γερμανία στην θέση 20.
Ο κατακερματισμός της Δημόσιας Υγείας και της Δημόσιας Παιδείας αποτελεί και αυτός μια ανεξήγητη συνέπεια της δανειακής σύμβασης.
Στην χώρα μας σήμερα οι ανασφάλιστοι αγγίζουν τα 3 εκατομμύρια, ενώ πολλά νοσοκομεία υπολειτουργούν και άλλα τόσα έκλεισαν ή θα κλείσουν.
Σύμφωνα με τους γιατρούς του κόσμου, στην Ελλάδα δεν υφίσταται σύστημα υγείας. Αντίστοιχη φυσικά είναι και η κατάσταση στην παιδεία, με τον αρμόδιο Υπουργό να προαναγγείλει περεταίρω μείωση της κρατικής δαπάνης.
Πολλές σχολές είναι καταδικασμένες με λουκέτο ενώ οι εισακτέοι μειώνονται και αυτοί συνεχώς (σ.σ. γι αυτό θα αναρωτηθώ σε ένα από τα επόμενα άρθρα).
Θα κλείσω την σειρά των ανείπωτων μνημονιακών επιτευγμάτων με αυτό της φτώχειας.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την κοινωνική κατάσταση και την απασχόληση στην Ε.Ε (31/3/2014) το 23,7% του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας, διαβιώνει σε επίπεδα φτώχειας.
Την ίδια στιγμή, το 21,2% των Ρουμάνων κινδυνεύει από την φτώχεια, το 21,4% των Λετονών και το 20,9% των Ισπανών.
Μετά από όλα αυτά μην βιαστείτε να χρίσετε την μνημονιακή πολιτική ως αποτυχημένη, ίσως τα μεγάλα στοιχήματα αυτής κερδήθηκαν, μάθαμε να ξεχνάμε, σταματήσαμε να ονειρευόμαστε, εκπαιδευτήκαμε να φοβόμαστε.
ΠΗΓΗ. newsbomb.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου