 |
Αυτές τις μέρες, όμως,
μπαίνει στην πιο φωτεινή του φάση καθώς τρέχει όλο και πιο γρήγορα προς
το περιήλιο, δηλαδή το σημείο της μικρότερης απόστασής του από τον Ηλιο
(περί το ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα), στο οποίο προσδιορίστηκε ότι θα
φτάσει στις 28 Νοέμβρη.
Στο σημείο εκείνο υπολογίζεται ότι η θερμοκρασία
της επιφάνειας του πυρήνα του θα ξεπεράσει τους 2.000 βαθμούς Κελσίου,
με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μεγάλες ποσότητες αερίων από την εξάτμιση
του πάγου που περιέχει.
Είναι πιθανό να σχηματιστούν μεγάλη κώμη και
ουρά, που αν είναι πυκνές και περιέχουν πολλή σκόνη θα ανακλούν αρκετό
φως, ώστε να είναι ορατές με γυμνό μάτι από τη Γη.
Ενδεχομένως, η βίαιη
εξάτμιση των υλικών να οδηγήσει και τον ίδιο τον κομήτη σε βίαιο τέλος,
με διάσπασή του σε μικρότερα κομμάτια, ή πλήρη εξαφάνισή του, όπως έχει
γίνει και με άλλους πριν απ' αυτόν.
Ο ISON ή C/2012 S1,
προέρχεται από το νέφος Οορτ στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος και
έχει διάμετρο γύρω στα 5 με 6 χιλιόμετρα, αλλά η κόμη του ήδη έχει πάρει
τεράστιες διαστάσεις.
Συχνά οι κομήτες αποκτούν κόμη τόσο μεγάλη, ώστε θα χωρούσε σε αυτή ακόμα και ο ίδιος ο Ηλιος!
Οι κομήτες είναι μικρά παγωμένα ουράνια σώματα που, κυρίως λόγω των μεταξύ τους βαρυτικών αλληλεπιδράσεων και συγκρούσεων, κάποια στιγμή αλλάζουν τροχιά και οδεύουν προς το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος.
Η τροχιά πολλών απ' αυτούς γίνεται τότε εξαιρετικά ελλειπτική (μεγάλη απόσταση των δύο εστιακών κέντρων), με αποτέλεσμα στο περιήλιο να περνούν «ξυστά» από τον Ηλιο.
Καθώς κινείται ο κομήτης, σχηματίζεται πίσω του μια χαρακτηριστική ουρά από υλικά της κόμης, που μεγαλώνει όσο πλησιάζει στον Ηλιο και είναι πάντα στραμμένη μακριά από το άστρο, λόγω της πίεσης ακτινοβολίας και του ηλιακού ανέμου.
Σε κάθε πέρασμα κοντά από τον Ηλιο, ο κομήτης χάνει μέρος από τα πτητικά συστατικά του, με αποτέλεσμα η κόμη και η ουρά να είναι μικρότερες και μετά από πολλά περάσματα σχεδόν ανύπαρκτες.
Η ουρά του κομήτη είναι στην πραγματικότητα διπλή: μία κυρτή που οφείλεται στη σκόνη και μία ευθεία που οφείλεται στα αέρια.
Την περίοδο που ο κομήτης ISON θα βρίσκεται στο περιήλιο ή κοντά σ' αυτό θα έχει χαθεί πίσω από τον Ηλιο ή μέσα στο θάμπος του.
Αν επιβιώσει από την επίσκεψη στη γειτονιά του άστρου μας, τότε θα προβάλει και πάλι στον ορίζοντα τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη.
Οσο απομακρύνεται από τον Ηλιο θα είναι μεν ευκολότερα ορατός (για περισσότερη ώρα και σε πιο σκοτεινό υπόβαθρο), αλλά ταυτόχρονα θα μειώνεται και η φωτεινότητά του.
Προς το τέλος του Δεκέμβρη θα είναι ορατός από το βόρειο ημισφαίριο τόσο την αυγή όσο και το δειλινό, ενδέχεται, όμως, να χρειάζονται κιάλια.
Καλύτερη περίοδος για την παρατήρησή του θα είναι μεταξύ 10 και 14 Δεκέμβρη, λίγο πριν την ανατολή και μόλις θα έχει δύσει το φεγγάρι.
ΠΗΓΗ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Συχνά οι κομήτες αποκτούν κόμη τόσο μεγάλη, ώστε θα χωρούσε σε αυτή ακόμα και ο ίδιος ο Ηλιος!
Οι κομήτες είναι μικρά παγωμένα ουράνια σώματα που, κυρίως λόγω των μεταξύ τους βαρυτικών αλληλεπιδράσεων και συγκρούσεων, κάποια στιγμή αλλάζουν τροχιά και οδεύουν προς το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος.
Η τροχιά πολλών απ' αυτούς γίνεται τότε εξαιρετικά ελλειπτική (μεγάλη απόσταση των δύο εστιακών κέντρων), με αποτέλεσμα στο περιήλιο να περνούν «ξυστά» από τον Ηλιο.
Καθώς κινείται ο κομήτης, σχηματίζεται πίσω του μια χαρακτηριστική ουρά από υλικά της κόμης, που μεγαλώνει όσο πλησιάζει στον Ηλιο και είναι πάντα στραμμένη μακριά από το άστρο, λόγω της πίεσης ακτινοβολίας και του ηλιακού ανέμου.
Σε κάθε πέρασμα κοντά από τον Ηλιο, ο κομήτης χάνει μέρος από τα πτητικά συστατικά του, με αποτέλεσμα η κόμη και η ουρά να είναι μικρότερες και μετά από πολλά περάσματα σχεδόν ανύπαρκτες.
Η ουρά του κομήτη είναι στην πραγματικότητα διπλή: μία κυρτή που οφείλεται στη σκόνη και μία ευθεία που οφείλεται στα αέρια.
Την περίοδο που ο κομήτης ISON θα βρίσκεται στο περιήλιο ή κοντά σ' αυτό θα έχει χαθεί πίσω από τον Ηλιο ή μέσα στο θάμπος του.
Αν επιβιώσει από την επίσκεψη στη γειτονιά του άστρου μας, τότε θα προβάλει και πάλι στον ορίζοντα τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη.
Οσο απομακρύνεται από τον Ηλιο θα είναι μεν ευκολότερα ορατός (για περισσότερη ώρα και σε πιο σκοτεινό υπόβαθρο), αλλά ταυτόχρονα θα μειώνεται και η φωτεινότητά του.
Προς το τέλος του Δεκέμβρη θα είναι ορατός από το βόρειο ημισφαίριο τόσο την αυγή όσο και το δειλινό, ενδέχεται, όμως, να χρειάζονται κιάλια.
Καλύτερη περίοδος για την παρατήρησή του θα είναι μεταξύ 10 και 14 Δεκέμβρη, λίγο πριν την ανατολή και μόλις θα έχει δύσει το φεγγάρι.
ΠΗΓΗ. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου