Το βαλκανικό ημερολόγιο ενός Ρώσου δημοσιογράφου. Ο θάνατος στη γέφυρα του Βαρβαρίν.

ΚΥΡΙΑΚΗ 26-5-2013

Μια φοβερή σύμπτωση - οι Ναζί το 1941 βομβάρδισαν την πρωτεύουσα της Γιουγκοσλαβίας το Βελιγράδι στις 6 Απριλίου - την ημέρα του Πάσχα. Υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν περίπου 4 χιλ. κάτοικοι του Βελιγραδίου.
Στις 30 Μαΐου του 1999, ημέρα της Αγίας Τριάδος, Γερμανοί πιλότοι του ΝΑΤΟ επιτέθηκαν κατά των ανθρώπων που βρίσκονταν στη γέφυρα του Βαρβαρίν. Σκοτώθηκαν 10 άνθρωποι και 70 τραυματίστηκαν.

Λίγα χρόνια μετά τις εφιαλτικές στιγμές στη γέφυρα του Βαρβαρίν οι συγγενείς των νεκρών από το βομβαρδισμό, με την υποστήριξη του Γερμανού δικηγόρου Ούρικ Ντοστ, κατέθεσαν αγωγή κατά της Γερμανίας, απαιτώντας αποζημίωση για τα θύματα. Ωστόσο, το αίτημά τους απορρίφθηκε, αρχικά από το Περιφερειακό Δικαστήριο της Βόννης, στη συνέχεια από το Ανώτατο Δικαστήριο του κρατιδίου της Κολωνίας. Και η τελευταία άρνηση λήφθηκε από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Καρλσρούης. Στη Γερμανία, δίνουν την ακόλουθη εξήγηση - το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει τον πόλεμο μόνο σε ό,τι αφορά τις απαιτήσεις μεταξύ των κρατών. Ατομικές απαιτήσεις τα δικαστήρια δεν εξετάζουν. Και γι΄αυτό το έγκλημα κανείς δεν μπορεί να τιμωρηθεί. Οι πιλότοι εκτελούσαν διαταγές των διοικητών τους από το ΝΑΤΟ, από τις Βρυξέλλες. Δηλαδή, οι Γερμανοί πιλότοι, που σκότωσαν άμαχους ανθρώπους γιορτινή μέρα, είναι καθαροί ενώπιον του νόμου και μπορούν να συνεχίσουν να ζουν εντελώς ήρεμα. Άραγε, αυτοί θυμούνται έστω και σπάνια την 30 η Μαΐου του 1999;

Η Μαρίνα Γιοβάνοβιτς εκείνη την ημέρα δεν θα μπορέσει να την ξεχάσει ποτέ. Συνεχώς σκέφτεται την καλύτερη φίλη της τη Σάνε Μιλενκόβιτς. Στο ημερολόγιο της έγραψε γι΄αυτήν τα ακόλουθα:

- Ζούσαμε σε διπλανά σπίτια και ήμασταν οι καλύτερες φίλες. Περιμέναμε με ανυπομονησία την άνοιξη, την άνθιση των πρώτων κερασιών. Μας άρεσε να ακούμε μουσική και να κάνουμε βόλτες με τα ποδήλατα, να τρέχουμε ξυπόλητοι στο γρασίδι. Μαζί νιώθαμε πολύ καλά παντού – και στο Βελιγράδι, και στο Βαρβαρίν. Γεννηθήκαμε και οι δυο το 1983, εγώ το Σεπτέμβριο, η Σάνια το Νοέμβριο. Πόσο απολάμβανε η Σάνια τα μαθηματικά και πόσο εύκολα έλυνε τα πιο δύσκολα προβλήματα.

Εμάς – εμένα και της Σάνια – μας άρεσε πολύ να κοιτάζουμε τα αστέρια και να σκεφτόμαστε τι βρίσκεται εκεί πάνω βαθιά, στην άκρη του ουρανού. Τα πιο ειλικρινή συναισθήματα εκείνων των ημερών είναι ακόμα εδώ και ποτέ δεν θα χαθούν. Όταν χάνουμε τους πιο αγαπημένους μας, οι αναμνήσεις καθίσταται η μοναδική δυνατότητα να τους συναντήσουμε και πάλι.

Η Μαρίνα από την παιδική ηλικία ονειρευόταν να γίνει δημοσιογράφος. Η Μαρίνα είναι πολύ ταλαντούχα κοπέλα και θα μπορούσε να γράψει υπέροχα λογοτεχνικά στιγμιότυπα και ρεπορτάζ. Η εφιαλτική μέρα της 30 ης Μαΐου 1999 στη γέφυρα του Βαρβαρίν ανάτρεψαν τη ζωή της. Μόνο ένα θαύμα, και η δεξιοτεχνία των Σέρβων γιατρών την έσωσαν από το θάνατο. Μετά την τραγωδία στη γέφυρα η Μαρίνα Γιοβάνοβιτς πέρασε μακρόχρονη θεραπεία. Και συνειδητοποίησε ότι το ιατρικό επάγγελμα τώρα πλέον είναι πολύ πιο σημαντικό γι 'αυτήν από τη δημοσιογραφία. Η Μαρίνα ενεγράφη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου και αποφοίτησε επιτυχώς. 
Τώρα είναι γιατρός και πάντα σπεύδει σε βοήθεια εκείνων που έχουν ανάγκη σε δύσκολες στιγμές. Λατρεύει τους ανθρώπους, αγαπά τη ζωή και τη Σερβία της.
 Τη χώρα, την οποία την άνοιξη του 1999 βομβάρδισαν οι συμμετέχοντες στην επιχείρηση, την οποία ονόμασαν «Ελεήμων άγγελος». Όμως εκείνος ο «Ελεήμων άγγελος» σκότωνε ανελέητα και σακάτευε ειρηνικούς ανθρώπους.

ΠΗΓΗ: http://greek.ruvr.ru/