ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ - ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΓΕΝΑΡΗ 2013 ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΕΝΕΚΡΙΝΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε ( ΕΚΘΕΣΗ ΣΕΡΚΑ)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 20-1-2013

Την έκθεση ψήφισαν σύσσωμα τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Οικολόγοι - Πράσινοι και ΛΑΟΣ, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την ανεργία, ενώ στηρίζουν με κάθε τρόπο τα συμφέροντα του κεφαλαίου.   

                                         

                                              ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ

Με στρατηγική επιδίωξη την «ενίσχυση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας και της ανταγωνιστικότητας των εταιρειών» και τονίζοντας ότι μέτρα και αναδιαρθρώσεις πρέπει να «αφορούν τις ιδιωτικές και δημόσιες εταιρείες», μεταξύ άλλων, η έκθεση προτείνει:

1. Προσωρινή ή μακροπρόθεσμη μείωση του χρόνου εργασίας, ή αναδιοργάνωσή του. Στόχος, η αναδιοργάνωση του χρόνου εργασίας έτσι ώστε οι κεφαλαιοκράτες να ορίζουν όπως βολεύει την κερδοφορία τους τις ώρες απασχόλησης και ανάπαυσης του εργαζόμενου. Επιδιώκει τη διαμόρφωση ωραρίων εργασίας που θα αυξομειώνονται ανάλογα με τις ανάγκες της καπιταλιστικής επιχείρησης και μπορεί να ξεκινούν από μερικές ώρες τη μέρα (δυο ή τρεις) και να ξεπερνούν ακόμα και τις 71 ώρες τη βδομάδα. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, είναι η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, αφού αυξάνεται ο απλήρωτος χρόνος εργασίας και εισάγονται έννοιες όπως ο «ενεργός» και «ανενεργός» χρόνος εργασίας, όπως προβλέπει έκθεση για το χρόνο εργασίας, την οποία επίσης συνέταξε ο Α. Σέρκας και φέρει το όνομά του.

2. Επαναδιαπραγμάτευση των συλλογικών συμβάσεων και των συνθηκών εργασίας μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Στόχος είναι η καθολική επέκταση των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων με μισθούς πείνας για τους εργαζόμενους και παράλληλο στόχο την υπονόμευση ή ακόμα και κατάργηση των συλλογικών και κλαδικών συμβάσεων.

3. Εσωτερική ή εξωτερική ανακατανομή των εργαζομένων εντός του ομίλου εταιρειών ή ακόμα και σε άλλες εταιρείες που δεν ανήκουν στον ίδιο όμιλο, για να ενισχυθεί η εσωτερική και εξωτερική κινητικότητά τους. Με τον όρο «κινητικότητα της εργασίας», οι καπιταλιστές εννοούν τη δυνατότητα των πολυεθνικών να μεταθέτουν τους εργαζόμενους από χώρα σε χώρα, από πόλη σε πόλη, από επιχείρηση σε επιχείρηση, από ειδικότητα σε ειδικότητα, από πόστο σε πόστο, ανάλογα με τις ανάγκες της παραγωγής, δηλαδή τη διάσωση και αύξηση των κερδών τους. Σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές εφαρμογές της «κινητικότητας της εργασίας», στη γαλλική «Φρανς Τέλεκομ», είχαμε αυτοκτονίες εργαζομένων εξαιτίας της βίαιης αλλαγής των εργασιακών σχέσεων και της «υποχρεωτικής κινητικότητας» τους.

4. Αποχωρήσεις από την εργασία έπειτα από διαπραγμάτευση. Πρόκειται για τα περιβόητα προγράμματα «εθελούσιας εξόδου» (συγκαλυμμένες απολύσεις), που εφαρμόζονται κυρίως σε κρατικές επιχειρήσεις ή μεγάλες πολυεθνικές, με στόχο την απόλυση και απομάκρυνση εργαζομένων με υψηλούς μισθούς και κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα και την αντικατάστασή τους με φτηνά εργατικά χέρια.

Στο παιχνίδι και η τοπική διοίκηση

Για την προώθηση των παραπάνω αναδιαρθρώσεων, το Ευρωκοινοβούλιο καλεί τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ να προωθήσουν (όπου δεν έχουν ήδη εφαρμοστεί) τους αναγκαίους αντεργατικούς νόμους, όπως προβλέπονται από τη «Στρατηγική της Λισσαβόνας».
Συγχρόνως, στην έκθεσή του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συστήνει τις αστικές κυβερνήσεις αλλά και σε όλες τις «δημόσιες αρχές» (τοπικοί διοίκηση) την παροχή επιπρόσθετων προνομίων στους επιχειρηματικούς ομίλους για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητάς» τους, πάντα στο όνομα της «διασφάλισης των θέσεων εργασίας». Μεταξύ άλλων προτείνει:

α)«Προώθηση τοπικών συμφωνιών για την απασχόληση με στόχο να ευνοηθεί δημιουργία και προσαρμογή της απασχόλησης (...) ώστε να προσελκυστούν επενδύσεις με κάθε μέσο». Πρόκειται για τη δημιουργία των γνωστών «Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης», αλλά και της σύγχρονης εκδοχής τους, των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ). Δηλαδή, τη διαμόρφωση σύγχρονων κατέργων μέσα στην επικράτεια των κρατών - μελών, στα οποία οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν σε επιχειρήσεις, που θα έχουν το δικαίωμα από το νόμο να μην τηρούν τις συλλογικές συμβάσεις, τα ωράρια εργασίας, τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Στη Ελλάδα, το εξαιρετικό αυτό προνόμιο απολαμβάνει η κινεζική πολυεθνική «Cosco» στο λιμάνι του Πειραιά, που για τον πρωθυπουργό αποτελεί «πρότυπο ανάπτυξης»!

β) «Προώθηση ή δημιουργία μηχανισμών για τη διευκόλυνση των μετακινήσεων στην αγορά εργασίας, μεταξύ άλλων μέσω της δικτύωσης των εταιρειών». Να δημιουργήσει δηλαδή το αστικό κράτος μηχανισμούς και υπηρεσίες που θα λειτουργούν ως δουλεμπορικά και θα «διευκολύνουν» τη μετακίνηση των εργαζομένων σύμφωνα με τις ανάγκες των εταιρειών.

γ) «Οικονομική στήριξη μέσω κρατικών και κοινοτικών πόρων προς τις επιχειρήσεις ώστε να αξιοποιούν προγράμματα κατάρτισης - επανακατάρτισης και διά βίου μάθησης». Πρόκειται για τα περιβόητα επιδοτούμενα προγράμματα για την ανακύκλωση της ανεργίας, που στην ουσία λειτουργούν σαν μέσα για την ανακύκλωση των ανέργων και την εξασφάλιση φτηνών εργατικών χεριών στους επιχειρηματικούς ομίλους.

 

ΠΗΓΗ:   Απόσπασμα απο το άρθρο του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ  ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ στο  ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ