ΤΡΙΤΗ 10-9-2013
της Μαρίας Μητσοπούλου
Αφού περιέγραψε μια κατάσταση που έκανε πολλούς ν’ αναρωτιούνται για
ποια χώρα μιλάει, ο πρωθυπουργός στα εγκαίνια της ΔΕΘ κατέθεσε την
αισιοδοξία του ότι ο μικρός «θεός» του πλεονάσματος θα μας επισκεφτεί
στις αρχές του έτους οπότε τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους:
«Στο τέλος του χρόνου» είπε, «η Ελλάδα είμαι αισιόδοξος ότι θα βρεθεί με πρωτογενές πλεόνασμα και με την οικονομία να ανεβάζει συνεχώς στροφές και να βγαίνει από την ύφεση».
Τι κι αν ο ίδιος ο ΣΕΒ καταγγέλλει ότι πρόκειται για «λογιστικό» πλεόνασμα και όχι πραγματικό, αφού η εμφάνισή του προϋποθέτει μια διαλυμένη και άρρωστη οικονομία και κοινωνία, τι κι αν η τελευταία αλλιώς τα βιώνει τα πράγματα, μαύρα, εντελώς μαύρα, ο Σαμαράς δεν δίστασε να μιλήσει για το «ελληνικό θαύμα», επειδή λέει εν τω μέσω του έτους η ύφεση εμφανίζεται μικρότερη από το προβλεπόμενο.
Παραθέτοντας στην ομιλία του στοιχεία και νούμερα προσπάθησε να δώσει την αίσθηση του «ρεαλισμού» πλην όμως εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτά ακόμη κι αν δεν παραποιούνται με κάποιο τρόπο, χρησιμεύουν σε «διασταλτικές» ερμηνείες της πραγματικότητας ή ακόμη και σε διαστρεβλώσεις της. Την ώρα που βοά ο τόπος για την ανάγκη νέου «πακέτου» ο Σαμαράς προσπάθησε να μας πείσει ούτε λίγο ούτε πολύ όχι ότι θα βγάλουμε επιτέλους το πλεόνασμα που μας ζητούν οι δανειστές προκειμένου να μην μας δανείζουν υπέρογκα ποσά για τα τοκοχρεολύσια, αλλά ότι θα ζούμε κιόλας από αυτά και σιγά σιγά θα φουλάρουμε για την ανάπτυξη
Μπορεί λοιπόν ο Σαμαράς και σία να ενδύονται τον μανδύα του ρεαλισμού αλλά ακούσαμε πρόσφατα ακόμη και αυτόν τον «τεχνοκράτη» Στουρνάρα (τεχνοκράτης ή «προφήτης της δεκάρας», αν σκεφτεί κανείς ότι είχε προβλέψει επάνοδο στις αγορές το 2012) να δηλώνει «σας λέω από καρδιάς, ο λογαριασμός βγαίνει». Το πιστεύει ο άνθρωπος και μας καλεί κι εμάς να το πιστέψουμε…
Για να μη θυμηθούμε και το «με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε» που είχε πει εν έτει 2013 ο πρωθυπουργός στον αγιασμό των υδάτων, στη γιορτή των Θεοφανίων στις αρχές της χρονιάς – και το οποίο στις πραγματικές του διαστάσεις θα ήταν … «η Παναγιά μαζί σας»!
Που θέλουμε να καταλήξουμε;
Όταν αντίθετα απ’ ό,τι ισχυρίζοντα, ο λογαριασμός «δεν βγαίνει», οι «τεχνοκράτες» και οι «ρεαλιστές» καταφεύγουν στη θεολογία ή την … ουτοπία, όπως το δει κανείς. Και επικαλούνται όχι τη λογική και την εμπειρία των ανθρώπων, αλλά την πίστη τους. Η πίστη την οποία επιστρατεύουν οι φοβισμένοι κι απελπισμένοι άνθρωποι όταν δεν έχουν από πού να πιαστούν, είναι για τον πρωθυπουργό το έσχατο όπλο χειραγώγησης προκειμένου να περπατήσει μια πολιτική η οποία άλλωστε δεν είναι σχεδιασμένη να υπηρετεί τις κοινωνίες ή τους λαούς αλλά να τους απομυζά και να τους καταστρέφει.
Άλλωστε και η βασική προτροπή του νεοφιλελευθερισμού (και που ορίζουν τα προγράμματα του ΔΝΤ, καλή ώρα όπως και το ελληνικό) ότι η αγορά και η οικονομία πρέπει να αφεθούν να δρουν ελεύθερες και τότε μ’ έναν μαγικό τρόπο θα ρυθμιστούν καταλλήλως και τα ζητήματα της κοινωνίας, απαιτεί την ενεργοποίηση της πίστης, είτε από αυτούς που υπηρετούν και επιβάλλουν αυτή την αρχή /προτροπή – τους κατ’ ευφημισμόν «τεχνοκράτες» και «ρεαλιστές» - όσο και απ’ αυτούς που την υφίστανται. Στην πράξη είναι φανερό ότι η υπερίσχυση της αγοράς έναντι της πολιτικής, δεν ωφελεί παρά λίγους, αυτό το 1% για το οποίο έκανε λόγο το Occupy, παρόλο που κάθε φορά ανασύρεται η εύκολη δικαιολογία ότι «το πρόγραμμα δεν εφαρμόστηκε σωστά» ή «δεν εφαρμόστηκε πλήρως».
Και για να επιστρέψουμε στους Σαμαράδες τους Βενιζέλους και τους Στουρνάρες, το ερώτημα είναι αν η κοινωνική πλειοψηφία τους πιστεύει ή απλώς τους ανέχεται γιατί τη μια δεν βλέπει μια πειστική εναλλακτική, οπότε θεωρεί ότι το κόστος της αντίστασης δεν θα έχει αντίκρισμα…
«Στο τέλος του χρόνου» είπε, «η Ελλάδα είμαι αισιόδοξος ότι θα βρεθεί με πρωτογενές πλεόνασμα και με την οικονομία να ανεβάζει συνεχώς στροφές και να βγαίνει από την ύφεση».
Τι κι αν ο ίδιος ο ΣΕΒ καταγγέλλει ότι πρόκειται για «λογιστικό» πλεόνασμα και όχι πραγματικό, αφού η εμφάνισή του προϋποθέτει μια διαλυμένη και άρρωστη οικονομία και κοινωνία, τι κι αν η τελευταία αλλιώς τα βιώνει τα πράγματα, μαύρα, εντελώς μαύρα, ο Σαμαράς δεν δίστασε να μιλήσει για το «ελληνικό θαύμα», επειδή λέει εν τω μέσω του έτους η ύφεση εμφανίζεται μικρότερη από το προβλεπόμενο.
Παραθέτοντας στην ομιλία του στοιχεία και νούμερα προσπάθησε να δώσει την αίσθηση του «ρεαλισμού» πλην όμως εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτά ακόμη κι αν δεν παραποιούνται με κάποιο τρόπο, χρησιμεύουν σε «διασταλτικές» ερμηνείες της πραγματικότητας ή ακόμη και σε διαστρεβλώσεις της. Την ώρα που βοά ο τόπος για την ανάγκη νέου «πακέτου» ο Σαμαράς προσπάθησε να μας πείσει ούτε λίγο ούτε πολύ όχι ότι θα βγάλουμε επιτέλους το πλεόνασμα που μας ζητούν οι δανειστές προκειμένου να μην μας δανείζουν υπέρογκα ποσά για τα τοκοχρεολύσια, αλλά ότι θα ζούμε κιόλας από αυτά και σιγά σιγά θα φουλάρουμε για την ανάπτυξη
Μπορεί λοιπόν ο Σαμαράς και σία να ενδύονται τον μανδύα του ρεαλισμού αλλά ακούσαμε πρόσφατα ακόμη και αυτόν τον «τεχνοκράτη» Στουρνάρα (τεχνοκράτης ή «προφήτης της δεκάρας», αν σκεφτεί κανείς ότι είχε προβλέψει επάνοδο στις αγορές το 2012) να δηλώνει «σας λέω από καρδιάς, ο λογαριασμός βγαίνει». Το πιστεύει ο άνθρωπος και μας καλεί κι εμάς να το πιστέψουμε…
Για να μη θυμηθούμε και το «με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε» που είχε πει εν έτει 2013 ο πρωθυπουργός στον αγιασμό των υδάτων, στη γιορτή των Θεοφανίων στις αρχές της χρονιάς – και το οποίο στις πραγματικές του διαστάσεις θα ήταν … «η Παναγιά μαζί σας»!
Που θέλουμε να καταλήξουμε;
Όταν αντίθετα απ’ ό,τι ισχυρίζοντα, ο λογαριασμός «δεν βγαίνει», οι «τεχνοκράτες» και οι «ρεαλιστές» καταφεύγουν στη θεολογία ή την … ουτοπία, όπως το δει κανείς. Και επικαλούνται όχι τη λογική και την εμπειρία των ανθρώπων, αλλά την πίστη τους. Η πίστη την οποία επιστρατεύουν οι φοβισμένοι κι απελπισμένοι άνθρωποι όταν δεν έχουν από πού να πιαστούν, είναι για τον πρωθυπουργό το έσχατο όπλο χειραγώγησης προκειμένου να περπατήσει μια πολιτική η οποία άλλωστε δεν είναι σχεδιασμένη να υπηρετεί τις κοινωνίες ή τους λαούς αλλά να τους απομυζά και να τους καταστρέφει.
Άλλωστε και η βασική προτροπή του νεοφιλελευθερισμού (και που ορίζουν τα προγράμματα του ΔΝΤ, καλή ώρα όπως και το ελληνικό) ότι η αγορά και η οικονομία πρέπει να αφεθούν να δρουν ελεύθερες και τότε μ’ έναν μαγικό τρόπο θα ρυθμιστούν καταλλήλως και τα ζητήματα της κοινωνίας, απαιτεί την ενεργοποίηση της πίστης, είτε από αυτούς που υπηρετούν και επιβάλλουν αυτή την αρχή /προτροπή – τους κατ’ ευφημισμόν «τεχνοκράτες» και «ρεαλιστές» - όσο και απ’ αυτούς που την υφίστανται. Στην πράξη είναι φανερό ότι η υπερίσχυση της αγοράς έναντι της πολιτικής, δεν ωφελεί παρά λίγους, αυτό το 1% για το οποίο έκανε λόγο το Occupy, παρόλο που κάθε φορά ανασύρεται η εύκολη δικαιολογία ότι «το πρόγραμμα δεν εφαρμόστηκε σωστά» ή «δεν εφαρμόστηκε πλήρως».
Και για να επιστρέψουμε στους Σαμαράδες τους Βενιζέλους και τους Στουρνάρες, το ερώτημα είναι αν η κοινωνική πλειοψηφία τους πιστεύει ή απλώς τους ανέχεται γιατί τη μια δεν βλέπει μια πειστική εναλλακτική, οπότε θεωρεί ότι το κόστος της αντίστασης δεν θα έχει αντίκρισμα…
ΠΗΓΗ. topontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου